-
Foruma hoş geldin 👋, Ziyaretçi
Forum içeriğine ve tüm hizmetlerimize erişim sağlamak için lütfen foruma kayıt olun veya giriş yapın. Üyelik tamamen ücretsizdir ve sadece birkaç dakikanızı alır.
Muhabbet Hatra ile Muhabbet (1 Görüntüleyen)
- Kullanıcı Qasem
- Başlangıç tarihi
- - Söyleşi & Ropörtaj
- Katılım
- 3 May 2020
- Mesajlar
- 16,827
- Çözümler
- 12
- Tepkime puanı
- 45,265
- Puan
- 113
- Konum
- FK
- Web sitesi
- forumkalemi.com
O benim öğretmenim, bana kutu kutu penseyi öğreten, mendil kapmaca sevdiren, kalem tutmayı, yazmayı, düşünmeyi öğreten kişi o 
Saygılar sayın hocam
Hastayım uğraşma benimle
Saygılar sayın hocam
Hastayım uğraşma benimle
@Erva, pek hayal kuran biri değilim uzun zamandır. Olmasını istediğim bir şeyler tabii ki var. Ancak beni aşan engeller sebebiyle umut etmek ve etmemek arasında sıkışıp kaldığımdan, hayallerim acı verici bir yüke dönüşebiliyor.
Martin Luther King'in "Bir Hayalim var" adlı muhteşem konuşmasını bilirsin. Sanırım konuşmayı 63'te yapmıştı, 68'de de suikasta uğradı... Belki önemli olan hayalin gerçekleşmesi değil ona sahip olmaktır, belki önemli olan yolda kazandıklarındır bilmiyorum ama dünyanın gidişatı karşısında kendimi sindirilmiş pasifize edilmiş güçsüz biri olarak hissediyorum, bu yüzden her şey boşaymış gibi geliyor...
Kurgu dersen tamam, hayal gücüm fena değildir ama hayata, hayatıma dair hayal kurarken pesimist tarafım gelip başıma dikiliyor. Dünya ve insanlık adına pek motivasyonum yok sanırım. Yazmayı çok hayal ettiğim bir roman var, onu da yıllardır ihmal ettim. Çok da yaşayasım yokmuş gibi sakince sıradan yaşıyorum işte...
Martin Luther King'in "Bir Hayalim var" adlı muhteşem konuşmasını bilirsin. Sanırım konuşmayı 63'te yapmıştı, 68'de de suikasta uğradı... Belki önemli olan hayalin gerçekleşmesi değil ona sahip olmaktır, belki önemli olan yolda kazandıklarındır bilmiyorum ama dünyanın gidişatı karşısında kendimi sindirilmiş pasifize edilmiş güçsüz biri olarak hissediyorum, bu yüzden her şey boşaymış gibi geliyor...
Kurgu dersen tamam, hayal gücüm fena değildir ama hayata, hayatıma dair hayal kurarken pesimist tarafım gelip başıma dikiliyor. Dünya ve insanlık adına pek motivasyonum yok sanırım. Yazmayı çok hayal ettiğim bir roman var, onu da yıllardır ihmal ettim. Çok da yaşayasım yokmuş gibi sakince sıradan yaşıyorum işte...
bazen o kadar ihtiyacımız oluyor ki aaaa yalnız değilmişim demeye. Ben bu sıralar çok çok ayrıştıgımızı ve yalnızlastığımızı hissediyorum.
Yalnızlaşma ve ayrışma konusunda sana katılıyorum ve bunun bize bilinçli olarak yapıldığını da düşünüyorum. Bir taraftan kişisel gelişimciler biriciksin teksin en önemli olan sensin derken, diğer taraftan olumsuz haberlerle de birbirimize olan güvenimize ve saygımıza saldırılıyor bence. İnsan ilişkileri strateji ve menfaatle temellendiriliyor ve toplum, halk ümmet olmak gibi kavramlar rafa kaldırılıyor. Birlikte olmak, saf olmak sistemi yerle bir edebilecek güce sahip olduğu için günümüzde derinlemesine ve samimi ilişkiler yok ediliyor… Ne kadar yalnız kalırsak o kadar güçsüzüz, böylece sistemin de bir o kadar kontrolünde oluruz çünkü. Aslında birbirimize destek olmaya, dayanışmaya ne kadar çok ihtiyacımız var değil mi…Çocukluğumdan taşıdığım bir eşyam yok. Bursa’da yok en azından. Ama memleketteki birçok şeyi çocukluğum gençliğim hatıralılarım oluşturuyor, muhtemelen herkes gibi. Memlekette oyuncak köpeğimle uyuyorum mesela. Orada hala çocuğum. Bunu hissetmeyi de çok seviyorum.
