Özgün Konu Alegre

Bölüm I
|Verdiğin sözü hatırla



Yaşadığın bu duygular da neyin nesi Alegre?

Umutsuzluğun arasında onca çıkmazın arasında tam her şeyden vazgeçmişken nereden çıkmıştı bu
Bir türlü kendisinden vazgeçmeyen orada kanadı kırık kuş misali çırpınan bir türlü yüzünü göremediği yabancıdan başkaşı ďeğildi ona seslenen. Dün gelmişti odasına. Oysa yalnız olmayı tercih ederdi. Hastanenin şu kesin kuralları, mecbur uymak zorundaydı.

Bilmiyorum bilmiyorum bilmiyorum.

Soğuk odada yankılandı tiz sesi.

Gözünden bir damla süzüldü soğuktan al al olmuş yanağından.

Ağlamayı kes kimse seni umursamıyor.

İşte yine o ses. Demiri donduracak soğuklukta.

Kendini saklamayı bırak.

Gittikçe daralan nefesine inat bağırdı.

Verdiğin sözü hatırla Alegre, o zaman yüzümü göreceksin.

Bunu sen mi yazdın @Hifa
Mükemmel mısralar...

Qasem' Alıntı:

Bunu sen mi yazdın @Hifa
Mükemmel mısralar...

Genişletmek için tıkla ...

Ben yazdım. Devamı da gelecek
Mükemmel demeyelim ama yoklukta gideri var.

Bölüm II
|Senin olan kabuslarım


Seni uyarmıştım Alegre.

Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı cılız beden. Beyaz yatakta uzanan bedenini hareket ettiremedi, kaskatı kesildi. Maskeli adamın gittikçe yüzüne yaklaşması kontrolünü gittikçe kaybettirdi. Kabus atakları tekrar tetiklenmişti. Oysa ismini dahi maskeli adamdan öğrenmişti. "Alegre." Maskeli adamın kendisi üzerindeki etkisini gösteriyordu.

Seni kurtarmaya geleni öldüreceğimi söylemiştim.

Gelen ürkütücü ses her hücresine işliyor. Konuşamıyor dili lal olmuş çözülemiyor, gelen sese tepki dahi veremiyordu. Tüm vücudu uyku felci geçirmiş biçimde sadece titriyor. Gözlerinden oluk oluk yaşlar dökülüyor.

Odaya giren iki görevli bedeni sabit tutmaya çalışıyor bir yandan hazırlanan iğneyi vuruyorlar.
Beden artık titremeyi bırakıyor, bilinci bulanık. Geçmiş heryerdeydi, taşıması bir hayli güç. Unutmak yaptığı en büyük hata.

Maskenin ardında gülümsediğini düşündüğü adam kendisine iğrenerek bakıyor. Bu bakışmayı araya giren doktor bölüyor.

Ürkütücü sesin aksine basit ancak güvenilir kaya gibi doktorun sesi.

Korkma, yanındayım Sevinç.

Bilinci gittikçe kapanan bedenin aklında tek bir soru vardı: "Benim adım Sevinç mi Alegre mı?"

Seni sevdim Alegra:cici:

@NoktA tamamı Fecelik
O iş sende.

Eline sağlık sevdim @Hifa
@Hatra hocam görmelisin

Bölüm III
|Kendine anlattığı geçmiş


Yanlış bir şey yapmadığını içtenlikle inananıyor musun?

Dedi maskeli adam sertçe. Derin nefes alıp devam etti.

Hayır dersen, sadece yaptıklarının bedelini ödeyeceksin.

Elini kadının yüzüne değdirir gibi yapıp çekti.

Evet dersen seni öldürebilirim Alegre.

Kadın maskeli adamı süzdü, hatıralarının boş olduğunu hissetti. Tamamen boşluk. Adamın söyledikleri merhametsizce ve acımasızcaydı.

Hatırlamadığım şeyler için nasıl cevap verebilirim?

Kadının narin sesi daha çok kedine sorar nitelikteydi.

Sen kimsin?

Kadın hızlı hızlı nefes alıyor, odadada ki oksijen ciğerlerine yetmiyordu. Kafasında onlarca ses yankılanıyor. Hangisinin gerçek benliği olduğunu anlayamıyor.

Yeter artık.. kim olduğumu kim olduğunu söyle artık.

Geçmiş sadece kendimize anlattığımız bir hikayedir. Hangisi gerçek? Ya öğrendiğinde ki gerçek kötü olduğuysa. O zaman bedelini ödeyebilir miydi? Ölmeye hazır mıydı? Bileklerinde ki kesik izleri hazır olduğununun göstergesiydi. O zaman ne bekliyordu? Kafasında ki ses gittikçe buğulanıyor vücudunu kontrol edemez hale geliyor kasları gevşeyip taşıyaz hal alırken kendini karanlığa teslim ediyor.

Muhteşem değerli muhterem sıkı takipteyim yüreğine sağlık

Bölüm IV
|Benim zihnimin ürünü.


Gerçeklik kavramı tamamen değişmişti. Hatırları kendisini yokuş aşağı bırakıyor çıkmazlar koridorlarında dans ediyordu. Zihninde ne varsa hepsi kilit kapı, hepsinin başında çözülmesi gereken bulmacalar. Tüm bunların başkası tarafından organize edilmesi için dua edebilirdi.

Ama hayır.

Bunların hepsi kendi kilitleriydi, kendi elleriyle attı anahtarlarını zihninin en çıkmaz yerlerine. Katil kendisiydi.

Ve işte buradaydı kendi hikayesinin bittiği yerde.

Gözlerini araladığında yine maskeli yüzle karşılaştı. Ne kadar süre baygın kaldı bilmiyordu. Bir şey biliyordu. Kendisi bir deliydi. Olmayan kişiler görüyordu. Kesinlikle kendini deli olarak nitelendiriyordu. Sadece bu hatırasının gelmeside neyin nesiydi? Maskeli adamın kahkası derin düşüncelerden sıyırdı kendisini.
Kafasını hızla sağa sola salladı.

Sen gerçek değilsin.

Bakışlarını ondan çekmiyordu. Neden bu kadar gerçekti. Gözlerini sımsıkı yumdu.

O benim zihnimin ürünü.

Gözlerimi açtığımda yok olacak.

Göz kapaklarını yavaşça araladığında büyük hayal kırıklığıyla karşı karşıya kaldı. Hiç bir yere gitmemiş kendisine dalga geçercesine gülüyordu.
Tüm gücüyle yatakta doğruldu. Kendi kendine bir karar almıştı, onu görmezden gelecekti.

Sana yardımcı olamamı ister misin? O küçük kulübeyi hatırlamak ister misin Alegre?

Deli gibi merak etse de sormayacaktı. Konuşmayacaktı, o kendi zihniydi hükmetmesine izin vermeyecekti.

Kafasında "küçük kulübe" diye yankılanan sese karşı koymaya çalışıyor.

KÜÇÜK KULÜBE

KÜÇÜK KULÜBE

Saçlarını koparırcasına çekiyor. Görüşünün bulanıklaşmasına karşı derin nefes alıyor yavaşça veriyor.
İzin vermeyeceğim. Zihnim benim.

O sırada bir fırtına koptu, kulaklarının zarı patlarcasına sesler duyuldu.
Gelen sese doğru ilerlediğinde artık hastanede değil küçük kulübede olduğunu fark etti.

Bölüm V
|Hangi ben?

Nerede olduğunu tam anlamak için bütün dikkatini odaya verdi. Kulübe tamamen boştu. Eski tahtalardan ve bir kaç ölü fareden başka bir şey yoktu. Yavaşça kulübenin çatlak olan kapısını araladı. Kulağını gıcırtadan sese inat ayağını dışarı uzattı.
Ayağında hissettiği basıyla, ayaklarının çıplak olduğunu anladı. Merak duygusu içinde bitmek bilmeyen volkanlara dönüşürken sahile uzanan muhteşem manzaralı rıhtıma doğru yürümeye başladı. Ayağına takılan kırmızı elbisesini düzeltti. Rıhtımın ucuna doğru geldiğinde ise kendi gibi kırmızı elbiseli bir kadın gördü. Saçları rüzgarın esintisiyle etrafa savrulurken sanki etkilenmiyormuş gibi duruyordu. Rüzgar tehlikenin habercisi gibi duruyordu. Kadının arkasına dönmesiyle kendi yüzüyle karşılaştı. Bedeni gerilirken kendi yüzüne sahip kadına uzanıp uzanmamak arasında gidip geldi. Korkarak geri adım attığında, rıhtımın ucundaki kadın kendini suyun derin dalgalarında bıraktı.
Boğulduğunu hissediyordu, tuzlu suyun boğazını yakmasıyla nefessiz kalıyordu. Suyun altında ki kendisiydi. Çırpındıkça daha da batıyordu.

Nefes nefese uyandığında karşısında tanıdık yüzle karşılaştı.

Doktoruyla.

Kadının bakışları doktorun gerçek olup olmaması konusunda yüzünde oyalandı. Doktorun bakışlarında endişe vardı. Bir süre sonra kendi odasında olmadığını fark etti. Mavi ve krem renkleriyle döşeli odada rahat yatakta uzanıyordu. Tanıdık hiç bir şey yoktu bu odada. Soluk alış verişi düzene girer girmez hızla doktora döndü.

Odam mı değişti?

Odan hiç değişmedi Sevinç.

Bölüm VI
|Hatırlamanı istemiyorlar.


Bir şeyler tuhaf gidiyordu, için için biliyordu. Her gün verilen ilaçlar bünyesini uyuşturmuş, düşünme yetkisini elinden almıştı. Kendi canavarlarını kendi yapmıştı. Hatırlamıyordu.. Şuanda canavarlarını uyutuyorlardı. Bir kaç gündür ilaçlarını yutmuyordu. Vücüdunun ilaçlardan arınması uzun sürecekti. O canavara ihtiyacı vardı.
Nefes alıyordu peki yaşıyor muydu?
Hayır.
Vücudu kaskatı kesilmiş yatakta öylece uzanıyor. Savaşmayı bırakmamak için kendini zorluyordu. Kapının aralanmasıyla yine kendisine ilaç verileceğini düşünüyor gelen kişiye bakmayı gerek dahi duymuyor.
Hızla içeri giren maskeli adamı görmesiyle zorda olsa kafasını yana çevirebiliyor. Maskeli adam yanına yaklaşıyor. Kadın gelen kişiyle şaşkınlıklar içerisinde dudakları aralanıyor.

Alegre, beni iyi dinle. Hatırlamanı istemiyorlar.

Kadın kulaklarını kapatmaya çalışıyor. Nefesini dışarı veriyor maskeli adam. Elleriyle kadının elini tutuyor.

Fazla vaktimiz yok. Çok kötü bir şey var, hatırlamanı istemiyorlar bu yüzden seni burada tutuyorlar.

Kadın ürpermeye başladı.

O şeyi mutlaka hatırlamalısın.

Kadın yutkunuyor.

Peki nasıl yapacağım?

Maskeli adam kapıya doğru yürüyor, çıkmadan önce son kez kadına bakıyor.

Bundan sonra korktuğun anıları düşün Alegre?

Takipteyim