- Katılım
- 1 May 2020
- Mesajlar
- 14,722
- Çözümler
- 1
- Tepkime puanı
- 39,354
- Puanları
- 113
İnsanlar, ellerindeki nimetlerin farkındalar ve artık "mutsuzum" demeye utanıyorlar. "Mutsuzum" deseler, kendilerine "hadi oradan" demeye hazır bir yığın sebep var. Şimdi daha revaçta olan kelime, "yorgunum."
"Neyin var güzelim?"
"Yorgunum."
"Arkadaşım neyin var, hayırdır?"
"Çok yorgunum."
"Ahmetler çaya geleceklermiş müsaitsek?"
"Yorgunum."
"Bey bi çıkıp hava alsak, cocuklar da sıkıldı?"
"Kıpırdayacak halim yok, yorgunum..."
"Mutsuzum" demeye yüzümüz yok, o yüzden "yorgunum" gayet kullanışlı bir kelime.
Daha büyük bir eve talipsen, elbette daha çok eşya, daha çok alan ve daha çok temizlik olacak.
Eskimeden, sürekli yeni elbiseler aldıkça daha çok çamaşır, daha çok kurutma işi, daha çok ütü olacak.
Misafire bir iki çeşit pasta börek yemek yeterliyken, bir kâse çorbanın samimiyetini hiç denememişken, "el ne der" saplantısıyla beş çeşit yaparsan, daha çok tabak, daha çok çatal, daha çok bulaşık ve daha çok mutfakta harcanan zaman olacak.
Daha yeni model bir arabaya talipsen, daha çok para, daha çok taksit, daha çok vergi ödeyecek, daha çok yakıt harcayacak ve daha çok çalışacaksın. Geçinememek ve faize bulaşmak seni yoracak.
Bu yorgunluklar bu şartlarda normal değil mi, ne bekliyorsun?
Ve her yorgunluk da seni mutsuz edecek. Ama bunun sebebinin "hep daha fazlasına talip olman" olduğunu gayet iyi bilmene rağmen, ölsen de "mutsuzluğumun sebebi kendi hırslarım, nefsim ve kendimi durduramayışım" demeyeceğini/diyemeyeceğini ikimiz de gayet iyi biliyoruz.
O yüzden kanaat etmekten, sabretmekten ve şükretmekten bahsetmeyeceğim sana. Defalarca dinledin çünkü. Bildiğimiz şeylerin içini boşaltmakta çok mahiriz. Maddi olan şeyleri israf ettiğimiz gibi, nasihatleri de israf etmekte çok ustayız...
Mutsuzluğumuz yorgunluğumuzdan, yorgunluğumuz da nefsimizden!
| Halil İbrahim Sert
"Neyin var güzelim?"
"Yorgunum."
"Arkadaşım neyin var, hayırdır?"
"Çok yorgunum."
"Ahmetler çaya geleceklermiş müsaitsek?"
"Yorgunum."
"Bey bi çıkıp hava alsak, cocuklar da sıkıldı?"
"Kıpırdayacak halim yok, yorgunum..."
"Mutsuzum" demeye yüzümüz yok, o yüzden "yorgunum" gayet kullanışlı bir kelime.
Daha büyük bir eve talipsen, elbette daha çok eşya, daha çok alan ve daha çok temizlik olacak.
Eskimeden, sürekli yeni elbiseler aldıkça daha çok çamaşır, daha çok kurutma işi, daha çok ütü olacak.
Misafire bir iki çeşit pasta börek yemek yeterliyken, bir kâse çorbanın samimiyetini hiç denememişken, "el ne der" saplantısıyla beş çeşit yaparsan, daha çok tabak, daha çok çatal, daha çok bulaşık ve daha çok mutfakta harcanan zaman olacak.
Daha yeni model bir arabaya talipsen, daha çok para, daha çok taksit, daha çok vergi ödeyecek, daha çok yakıt harcayacak ve daha çok çalışacaksın. Geçinememek ve faize bulaşmak seni yoracak.
Bu yorgunluklar bu şartlarda normal değil mi, ne bekliyorsun?
Ve her yorgunluk da seni mutsuz edecek. Ama bunun sebebinin "hep daha fazlasına talip olman" olduğunu gayet iyi bilmene rağmen, ölsen de "mutsuzluğumun sebebi kendi hırslarım, nefsim ve kendimi durduramayışım" demeyeceğini/diyemeyeceğini ikimiz de gayet iyi biliyoruz.
O yüzden kanaat etmekten, sabretmekten ve şükretmekten bahsetmeyeceğim sana. Defalarca dinledin çünkü. Bildiğimiz şeylerin içini boşaltmakta çok mahiriz. Maddi olan şeyleri israf ettiğimiz gibi, nasihatleri de israf etmekte çok ustayız...
Mutsuzluğumuz yorgunluğumuzdan, yorgunluğumuz da nefsimizden!
| Halil İbrahim Sert
