lacivert
FK Onursal Üye
...Liva’nın hafızası, düzenli bir arşiv değil de yerle bir olmuş bir ev gibiydi; cam kırıkları, yarım cümleler, kapısı açık kalan hatıralar… Her şey yerli yerinde gibi görünürken aslında her şey yıkıktı. Ne zaman geçse geçmişin koridorlarından, bir yerden eski bir koku sızar, bir başka yerden sustuğu bir çığlık yükselirdi. Bazı anılar öylesine ağırdı ki, onları taşıyamadığı için değil, üzerlerine basıp geçemediği için hep aynı yerde takılı kalmıştı. Unutmak kolay değildi; Liva unutmuyordu zaten… Sadece hatırlamamak için kendini o enkazın altına gönüllü gömüyordu...