Özgün Konu Kalemimden Dökülenler (1 Görüntüleyen)

@lacivert, işte tamda devam ettirmenin zamanı.
Bence mükemmel olacak.
Önemli olan bir ieş başlamak değil, başladıktan sonra devam ettirebilmektir.
Bence bu Kalemi daha aşk v eşevk ile sallamalısın.
İtina ile takipteyim.

Qasem' Alıntı:

@lacivert, işte tamda devam ettirmenin zamanı.
Bence mükemmel olacak.
Önemli olan bir ieş başlamak değil, başladıktan sonra devam ettirebilmektir.
Bence bu Kalemi daha aşk v eşevk ile sallamalısın.
İtina ile takipteyim.

Genişletmek için tıkla ...

Teşekkür ederim. İnşAllah olur.
Kaybolduğum yerde önce kendimi sonra sözcüklerimi bulup çıkacağım

lacivert' Alıntı:

Yüzlerce masal var. Belki de binlerce… Hepsinde bir mutlu son bir çıkarılacak ders var. Ama hiç düşündük mü bir ders değil de birçok ders olduğunu? Hiç düşündük mü olaya sadece iyiler tarafından değil de bazen kötüler tarafından bakmayı? Hiç düşündük mü karakterler neye göre iyi neye göre kötü? Ya da neden kötüler hiç düşündük mü? Madem bir ders çıkarmak lazım masallardan neden tek taraflı ders olmak zorunda? Neden bir de olaya diğerleri tarafından bakmıyoruz? Neden hep iyiler tarafından yaklaşıyoruz? Neden kötülerin kötülüğünün sebebini sorgulamıyoruz da direk onları suçluyoruz?... Bu sorular uzar gider ama alacağımız bir cevap var mıdır bilinmez. Kimileri bize böyle öğretildi der kimileri kestirip atar çünkü onlar kötü diye. Ama neden kötü sorusuna cevap veremezler. Belki de artık bakış açımızı değiştirmemizin zamanı gelmiştir. Belki de kötüler gerçekten kötü değil mecbur oldukları için kötüdür. Ya da iyiler gerçekte ne kadar iyidir? O iyiler belki de kötünün iyisidir. Nereden biliyoruz yalancı çobanın geceleri yalnızlıktan kurtulmak için yalan söylemediğini? Nereden biliyoruz pamuk prensesteki üvey annenin sırf güzellikten dolayı pamuk prensese saldırdığını? O güzelliğin sadece bir bahane olabileceğini neden düşünmüyoruz? Neden daha farklı şeyler düşünemiyoruz? Çünkü hayatta bize hep tek taraflı bakmayı öğrettiler. Hep aynı yönden bakmamızı istediler. Ama hayatın bir değil birçok yüzü var…


Eksikte olsa paylaşmak istedim. Cümlelerinin devamının gelebileceğinden emin olamadım. Silmekte istemedim. Çünkü artık yazıp yazıp silmemeliyim.

Genişletmek için tıkla ...

Kötülerle ilgili olan sözlerin aklıma şunu getirdi ,dizilerde en çok dikkatimi çeken şey mutlu hayat dolu insanların sevildiği ,ailesinden sevgi görmüştür etrafında onu seven insanlar vardır ama bir de yan karakter vardır o sevgiye hepsinden daha muhtaçtır sever ama karşılık göremez bu da onu hırslı yapar o kişiyi kazanmak için elinden geleni yapar çünkü kaybetmeye tahammülü yoktur ,çünkü bunu ona kimse öğretmemiştir

Ukte' Alıntı:

Kötülerle ilgili olan sözlerin aklıma şunu getirdi ,dizilerde en çok dikkatimi çeken şey mutlu hayat dolu insanların sevildiği ,ailesinden sevgi görmüştür etrafında onu seven insanlar vardır ama bir de yan karakter vardır o sevgiye hepsinden daha muhtaçtır sever ama karşılık göremez bu da onu hırslı yapar o kişiyi kazanmak için elinden geleni yapar çünkü kaybetmeye tahammülü yoktur ,çünkü bunu ona kimse öğretmemiştir

Genişletmek için tıkla ...

Kötüleri kötü yapan farkında olmadan belki de bizizdir.

Bir süreliğine son sözlerim olacak sanırım. Kalemim kağıda kavuşmaz oldu. Ne kadar çabalasam da kalemimden kelimeler zoraki dökülüyor. En son ne zaman huzurla bir şeyler yazdım bilmiyorum. Güya bu başlığı da kendime gelmek için açmıştım. Ama sadece açtığımla kaldı. Nazan Bekiroğlu'nun bir sözü vardı."Bir “yazar” artık “yazmaz” olduysa, bilin ki ya sahiden yaşıyordur ya da sahiden ölüyordur." her ne kadar ilkini yaşamak istesem de ikinciyi yaşıyorum.
Şu sıralar...Aslında şu sıralar demek yanlış olur. Uzun zamandır içimdeki sessiz çığlıklar ile boğuşuyordum. Ve artık her şeyi bir arada yürütemeyeceğime karar verdim. Bir şeyleri sıraya koyup bir şeyleri çözmem gerekiyor. Bunu nasıl yapacağımı bilmesem de bir şekilde işin içinden çıkacağımı umuyorum. Bu zaman zarfında buralara uğrayabileceğimi zannetmiyorum.Bu süre ne kadar olur bilmiyorum. Bu yüzden bilinmez süreliğine de olsa yazmak istedim. Zaten son zamanlarda gelmez oldum. Yine de sevdiğim bir platforma veda etmeden gitmek istemedim. O yüzden son bir kez daha dedim ve geçtim bilgisayarın başına.

Bu forumla tanıştığım için, buradaki insanlarla tanıştığım için mutluyum. Sanal bir ortam da olsa güzel, eğlenceli bir ortamdı. İyisiyle daha iyisiyle birçok kez vakit geçirip kafa dağıttığım bir forum oldu. Umarım bundan sonra da hep böyle olmaya devam eder.
Belki bir gün forum üyeleri olarak denk geliriz. Kim bilir...

Dilerim iç huzurunu yakalar aramıza çabucak dönersin dualarımdasın lacivert

@lacivert, içindeki araftan tez vakitte kurtulman dileğiyle canım benim. Ve lütfen elimizden gelebilecek bir şey olursa yanındayız sakın unutmayasın.
Rabbim her ne sıkıntın var ise maddi manevi inşirah nasip etsin.

Biz buradayız bücür bacım herzaman burda bir evin ailen var. Yapacak bişey varsa yanında olduğumuzu bil. Kalemine yüreğine sağlık. Rankın aynen kalacak sen dönene kadar

2022 de veda edip gittiğim başlığa 3 yıl sonra dönüş yapıyorum. Hortladım sanırım
Birkaç gün önce istemsizce bir şeyler yazmaya başladım. Onun üzerine dedim ki bu karalama kalmasın bir hikayesi olsun. Sonra karakteri bir oluşturayım derken baktım minik minik bir şeyler ortaya çıkıyor
Yazar mıyım yazmaz mıyım bilmiyorum. Ama karaktere dair bir şer karalamışken burada dursun dedim. Belki vicdan yaparım

"İçinde bir pusula vardı Liva’nın, bozulmuştu belki ama hâlâ kendi kuzeyini arıyordu; sessizliği çığlıktan, gülümseyişi yaralardan yapılmaydı. Onu tanıyan herkes güçlü derdi; ama hiçbiri, gücün çoğu zaman yalnızlıktan örüldüğünü bilmezdi. Kalabalıklar arasında görünmez bir ada gibiydi: herkes yanındaydı ama kimse içinde değildi. Ve bir gün, rüzgar yön değiştirince, Liva da yürümeye başladı. Nereye gittiğini bilmiyordu. Ama artık duramazdı."

Şu anlık Liva'nın hikayesi gibi duruyor. Dediğim gibi yazar mıyım yazmaz mıyım emin değilim, birkaç sayfa bir karalama var şu an ama Liva'yı paylaşmak istedim. Belki Liva gibi ben de yürümeye başlar durmam yerimde.

“İçimde bir yer, yıllardır hiç yanmadı. Ne bir kibrit çakıldı, ne de biri geldi.”
O boşluğun adını hiç koymadım. Ne eksik dedim, ne fazla… Oradaydı işte.
Yaşamın gürültüsüne karışmış bir sessizlik gibi, kendi içinde yankılanıp duran bir suskunluktu.
Bazen unuttum orada olduğunu, bazen tam ortama düştü o karanlık.
Ama hep bilerek yaşadım; tamamlanmayan bir parça gibi…
Ne ışık oldum başkasına, ne de kendime ayna tuttum. Sessizce bekledim.”

Liva dile geldi

“Bir zamanlar etrafımda bir kalabalık vardı, şimdi sadece yankıları kaldı. Her ses uzak, her dokunuş yersiz. İnsanlar birer birer çekip giderken, ben burada, sanki terk edilmiş bir şehrin ortasında yalnız bir yaya gibi kaldım. Gözlerimde hatıralar, ellerimde boşluklar… Ne ağlamam duyuldu, ne sessiz çığlıklarım. İçimde büyüyen o suskunluk, zamanla bir duvar gibi örüldü etrafıma. Sanki herkes mi terk etmiş beni, yoksa ben mi terk etmişim her şeyi... Artık ne beklemek, ne umut etmek var. Sadece bu soğuk yalnızlık ve aralanan kapılardan süzülen boşluk.”