- Katılım
- 2 May 2020
- Mesajlar
- 10,305
- Çözümler
- 5
- Tepkime puanı
- 29,372
- Puanları
- 113
- Konum
- ⊰❂ 𝑰𝒔𝒕𝒂𝒏𝒃𝒖𝒍 ❂⊱
- Cinsiyet
-
İnsanlar geçmişlerine en büyük ihaneti
unutarak yapar.
Benim geçmeyen geçmişim
hep şimdimde duruyor.
Anılar,
unutmayı zorlaştırmak için verilmiş
cezalardır sevgilim.
Ben bu cezaya gülümsüyorum.
Senin bıraktığın hiç bir şey
ardımda kalmadı benim.
İnsana en uzak düşen şey,
bilerek geride bıraktıklarıdır çünkü...
Kalbimdeki yerine hiç ihanet etmedim.
Gidişin hiç bitmedi bende.
Kaybedecek de olsam
bir yolum vardı sende.
Ve hayat o kadar kuralsızdır ki bazen,
oyunu kuralına göre oynamak bile
kazandırmaz insana.
Seni kaybedeceğimi bile bile
oynadım bu oyunu. Utanmaktan utanmadan..
Acım mı? Geçmedi... Alıştım sadece.
Beni mutlu edecek yalanlar söylemeyi
öğrendim sensizlikte.
Küçük mutluluklara
büyüteçle bakmayı bildim. Sustum öylece.
Konuşamadım sensizlikle.
Gidişini haklı gösterecek
uyduruk bahaneler uydurdum kendime.
Sustum öylece...
Kimse benim kadar sessiz susamazdı.
Zaten o eski tadı da kalmadı susmaların;
kime sorsam konuşuyor şimdi.
Anlamadığım tek şey;
bende duran zaman sende nasıl geçiyor?
Acım mı? Geçmedi... Alıştım sadece.
Ben senden mutlu bir son değil,
mutlu bir sonsuzluk istemiştim.
Anlamadın!
Belki de seni güzelleştiren,
hayatın çirkinliğiydi...
Bunu da ben anlamadım!
Acaba,
benimle mutlu olduğun için mi beraberdin
yoksa ben mutlu olduğum için mi?
Bu sorunun da cevabını bırakmadın.
Sadece gittin.!!
Aşk ne senin bende gördüğündür
ne de benim sende gördüğüm.
Aşk; birlikte gördüğümüzdür sevgili.
Seninle aynı değilmiş aşka bakışımız.
Sen benden kusursuz bir aşk istedin,
ben senden yaşanabilir bir aşk.
Belki bu yüzyılın insanı değilsin
diyeceksin bana, ama bence aşk
karşındaki insan çırılçıplakken bile
gözlerini onun gözlerinden
ayırmamaktır sevgili.
Bu kadar temiz severken seni,
koca bir hayatı kirletip
terk ettin beni.
Bu hayat seni unutabileceğim kadar
uzun değil sevgili.
Acım mı? Geçmedi... Alıştım sadece.
Sen bir katilsin ama suç işlemedin.
Suç işlemeden katil olanlar
sadece kalp kıranlardır.
Keşke “beni” öldürseydin;
kalbimi değil! Üzülme sakın.
Yaşayan ölülere yas tutulmaz sevgili.
Ağlarken bile güzel kalmayı becerebilen
yüzünle hatırlıyorum seni.
Bensiz de yaşayabilecekken,
beni tercih edendin o zamanlar.
Nasıl da inanmıştım konuştuklarına.
“Sevdim” demiştin, hatırla.
Oysa sevilmekten önce
güvenilmek isterdim ben.
Daha ilk kıskançlığımda çekip gittin.
Kıskanmak aşkın bencil yüzüdür sevgilim.
Aşkı meslek edinmiş yüreğin
meğer ne kadar da hazırmış
her yeni başlangıca,
hazin bir son bulmaya...
İçindeki eksikliği,
boşluk zanneden sevgilim;
şimdi gözlerimizin her çarpışmasında
kırılan kalbimin parçaları
hayatıma batıyor biliyor musun?
Acım mı? Geçmedi... Alıştım sadece.
Aramıza kaç dünya girdi kim bilir?
Senden sonra ...
öyle büyük bedeller ödedim ki...
Senin yalan ve ihanete ödediğin bedelin
çok daha ağırını ben dürüstlüğüme ödedim
Ömrüne kattığın mutluluğu,
benim hayatımdan çalman
doğru muydu sence?
Gözlerin beni ararken
benden önce kaç gözde kirlendi kim bilir
Bunun hesabını hiç sormadım ben sana.
Değişirsin diye çok bekledim.
Ve anladım ki insan değişir
ama bizi asıl üzen hiç değişmeyenlerdir.
Yaralar acıyı saklar,
izleri hayatı gösterir.
Gidişini affetmeyişimdendir
bu gaddar halim.
Senden çok daha alaları
beklese de kapımda, ben şairim;
kıyamam turnayı gözünden vurmaya...
Acım mı? Geçmedi... Alıştım sadece.
İnsanı yaşatan ve ayakta tutan umutların
bir gün insanı öldüren umutlara
dönüşmesi ne acı.
Hâlbuki bütün bunlara ne gerek vardı?
Hayat beni sensizken de uzun uzun
öldürüyordu zaten.
Her yeniden, gerçekten yeniydi eskiden.
Şimdi her başlangıç,
bitişini ezbere bildiğimize
merhaba demek yeniden ve yeniden.
İşte hayat böyle susturuyor insanı bazen
Başlıyorsun ama sonunu getiremiyorsun.
Her şey o bildik ayrılığa çıkıyor çünkü.
Böyle zamanlarda basiretin bağlanır,
dilin kurur, kalbin donar.
Başladığın cümleni kendin bitiremezsen,
noktayı başkası koyar..!
Acım mı? Geçmedi... Alıştım sadece.
Yalnızlık tek başına taşınır.
Sakın yanlış anlama,
kendimi yitirmiş değilim,
sadece sende kayboldum o kadar.
Hayat sunduğu her engelin arkasına
bir mutluluk saklıyor.
Elbet yolumu bulurum yine.
Elbet yine mutlu olurum.
Kış geldi bak, ayrılığımızın beyaz çölü.
Yine bahar gelecek,
yine mevsimler dönecek
ama gelecek de bir gün geçecek.
Bu kadar konuştuğuma bakma.
Aslında ben sana hep susacaktım ama
sen kelimeleri ağzımdan çaldın.
Ah sevgili... Beni benden alıp gittin;
içimde bensizlik
dışımda sensizlik var şimdi.
Sadece şunu merak ediyorum;
hiç ağlamıyor musun özlerken?
Bu kadar mı yoruldun benden?
Şimdi son sözüm sana şu sevgili:
bazı erkekler adam doğar,
bazıları sonradan adam olur.
Ben aşkı nimet gibi
başımın üstünde taşıdım;
bundandır boyun eğmeyişim.
Riski bazen kazanmak, bazen de
elindekini kaybetmemek için alırsın.
Hayat böyle işte korkun kadar kaçar,
cesaretin kadar savaşırsın!
Acım mı?Geçmedi... Alıştım sadece.!!!
Yorum: Kahraman Tazeoğlu
