Yorum İnsan en çok sevdiklerinden zarar görür!

İnsan en çok sevdiklerinden zarar görür!

Çünkü insan en çok sevdiklerine tavizler verir.
Çünkü şeytan en çok sevdikleriyle kandırır insanı. Bazen şefkat, bazen aşk, bazen düşkünlük başına bela olur. Bazen rezil rüsvâ olursun, bazen maskara...

Evladın da olsa, eşin de olsa, bir bakışıyla bir gülüşüyle aklını başından alan sevgili de olsa farketmez; kimi, ne için, ne uğruna sevdiğine karar vermedikçe, öncelik sıralamaları yapmadıkça, sevdiklerinden zarar görmeye devam edersin!

Kimisi peşindir bu zarar görüşlerin, kimisi de ertelenir ötelere...

Sevgini de, sevdiklerini de ebedîleştiremezsen, şefkat ve merhametin marazından koruyamazsan ömrünü, kalbindeki sevgiyle bir başına yapayalnız kalıverirsin!

Geçici dünyanın gülücüklerine, kavuşmalarına değil, ebedi tebessümlere ayarlamalı insan ömür saatini, ebedi kavuşmaları hesaba katmalı...

Meyvesiz, çiçeksiz, kurumaya mahkum sevgiler ekiyor, sevgiler büyütüyoruz göz alabildiğince; Evlatlar, eşler, kardeşler, arkadaşlar...

Sevgimizle yüzüstü, içimizde hapis kalakalıyoruz sonra. Gözyaşlarımız hep içimize akıyor...

Sonra ne oluyor bilmiyorum! Ters yüz edeyim cümleleri; İnsan en çok sevdiklerinden mi zarar görür, yoksa kendisinden mi, bilemiyorum!

Halil İbrahim Sert

Yaralarımızı sarsınlar diye hayatımıza aldıklarımız en çok yaralarımızı kanatanlar.