Dünden beri kendime bunu soruyorum.

Şu fotoğrafın bana bayramı hatırlatması ilginç aslında... Çünkü içinde şeker yok, çikolata yok, kahve yok, aile yok...
Dünden beri kendime bunu soruyorum.

Sonunda buldum: özen ve emek var içinde dolu dolu. Derya gibi sonsuz ve derin iki kavram.
Ki çocukluğumuzun bayramlarında en ön planda bunlar varmış meğer.

Günler öncesinden ev kırklanırdı bir kere, bayram temizliği denen bir şey vardı o zamanlar. Öyle üstten üstten değil ha, perdeler iner, halılar silinir, dolap örtülerinden tutun, sofrada kullanılacak her bir tabağa kadar... Binbir yemek yapılır, öyle kolayına kaçılmadan; dolmalar sarılır, baklavalar açılır... Ülker teyzem mesela, yaprakları beğenmeyip biber dolması yapacaksa beş manav gezerdi aynı boyda biber bulabilmek için...
Şekerler kapıyı çalan çocuklar için, parlak renkli kağıda sarılı Mabel çikolatalar evdekiler için... Mümkünse iki çeşit likör, biri mutlaka nane likörü. Parlatılmış gümüş tepsiler, içine kolalanmış dantel örtüler...
Ütülü tertemiz mendiller, içine saklanmış 2,5 lira harçlıklar...

Diyeceksiniz ki bu zamanda kim uğraşacak bunlarla... Doğru. Uğraşmıyoruz.

Ama ne oluyor biliyor musunuz?

Onca emeğin kıymetini bilip eve gelen misafirler vardı ya hani... Birlikte yiyip içip, söyleşip gülüştüğümüz... işte onlar da çalmıyor kapımızı o yüzden...

Ve biz artık... o can akrabaları, dostları, telefonuna üzerinde iyi bayramlar yazan şeker resmi göndererek kutluyoruz.

Aslında emek vermedikçe, özen göstermeye üşendikçe uzaklaşıyoruz birbirimizden...

Belki de bir bayram temizliği gerekiyor top yekün bu memlekete. Bir perdeleri indirip camları silmek gerekiyor ki olan biteni daha iyi görelim. Halıları silelim ki bastığımız yeri bilelim. Kolalı örtüler serelim ki kıymetli hissedelim kendimizi yeniden. Birbirimize emek verdiğimiz yemekler ikram edelim, paylaşmanın sihri pırıl pırıl yüzlerimize yansıyıversin.

Bayram gelsin istiyorsak, emek vermeden, özen göstermeden olmayacak.
Kocaman sofrada, upuzuuun saplı kaşıklarla aç kalan dervişler misali çaresizce oturuyoruz.

Birbirimizi beslemeyi akıl etmedikçe doyamayacağız.

Bige Güven Kızılay
03.05.2022

#bigegüvenkızılayyazıları

Olay şu; eski bayramlar güzeldi çünkü çocuktuk, bize iş düşmüyordu, bayram bizim için güzelleştiriliyordu.

Annen vaktinden ayırıp kıyafet dikiyordu baban borç alıp ayakkabı alıyordu, yengen bütün gün baklava yapıyordu, mahalledeki adam belki son parasıyla bizi atlıkarıncaya bindiriyordu, öteki belki uykusuz kaldı bize sarma yaptı, beriki bütçesinden kıstı harçlık verdi..

İyi kötü biriler bir şeylerden feragat ederek günümüzü güzelleştirdiler ve güzel anılar oldular, hayırla anılan ihtiyarlar, belki dua edilen rahmetliler oldular hepsi..

Şimdi yeni çocuklar var ve biz büyüdük.
İncelik güzellik sırası bizde..

Bu bayramı "nerede eski bayramlar" dedirtecek bayram yapma sırası bizde..

Hepimize istifade etmek nasip olsun..

Ayşegül Şara