Çok ağır bir koku vardı.

17 Ağustos depreminden bir ay sonra Adapazarı'ndan geçmiştik.
Çok ağır bir koku vardı. Arkadaşıma sormuştum. Aldığım cevap zihnimden hiç gitmedi.

"Devlet buraya bir hafta sonra geldi.
Bu zaman diliminde yakını ölenler kendi elleriyle enkazları kazdılar, yakınlarını çıkarttılar.
Ama tüm aile ölenler de var.
Onların bir yakını kalmadığı için kimse onları çıkartmadı.
Çünkü herkes kendi derdindeydi.
Çocukları olmayan yaşlı bir çift 25 gün sonra çıkartıldı mesela. Bunun gibi niceleri var daha..." demişti.

Çok değil, 23 yıl öncesiydi bunlar.
Hani şimdi devlet ne yapıyor diye, yaşadığı ülkeyi rencide etmeye çalışanlar var ya...

O tarihlerde engelli kardeşlerimiz insan olarak görülmüyordu.

Çocuklarının ilgilenmediği yaşlılar parasız pulsuz bir köşeye terk edilmişti.

Daha bunun gibi çok örnek var.
Elbette devletimizin de yaptığı bazı hatalar vardır. Lakin pire için yorgan yakacak kadar sefil olmamalı insan. Nankör olmamalı.

Birçok ülkelerin yüz yılda yaptıklarını devletimiz çok kısa sürede yaptı.

Bu kadar kısa sürede uzayda koloni kurmayı hayal etmek de nankörlüktür.

Bazı devrimler bir yılda yapılır.
Bazıları on, bazıları da elli yılda yapılır.

Yüz yıldır uyuyan ve eziklik psikolojisi yaşayan bu milletin uyanması bile en büyük devrimdir.
Safiye Çetinkaya