Sağlıklı bir aile ortamında baba, mantığıyla; anne ise duygularıyla çocuklarına doğru bir rehberlik yapabilmeli. Böyle değerlendirmek belki garip gelecek ama okullardaki branş eğitime benzetebiliriz bunu.
Kız ya da erkek olsun her çocuğun anne ve babasından öğreneceği çok şey var. Bir taraf eksik kaldığında ebeveynlerden biri diğerinin sorumluluğunu yüklenmek zorunda kalıyor ve bu yeterli olmuyor. Dolayısıyla çocuk, yanında hissedemediği ebeveynin boşluğunu her zaman yaşıyor.
Henüz anne karnındayken başlayan özel eğitimin, doğumdan sonra bir süre daha devam ettiğini söyleyebiliriz. Toplumsal açıdan baktığımızda da çocukla daha çok iletişim kuranın anne olduğu görürüz. Yani bunları göz önünde bulundurduğumuzda, çocuğun eğitiminde annenin daha ağır bastığı sonucunu çıkarabiliriz; ancak bir babanın verebileceklerini, sadece bir babanın verebileceği gerçeğini de görmezden gelemeyiz.
Kız ya da erkek olsun her çocuğun anne ve babasından öğreneceği çok şey var. Bir taraf eksik kaldığında ebeveynlerden biri diğerinin sorumluluğunu yüklenmek zorunda kalıyor ve bu yeterli olmuyor. Dolayısıyla çocuk, yanında hissedemediği ebeveynin boşluğunu her zaman yaşıyor.
Henüz anne karnındayken başlayan özel eğitimin, doğumdan sonra bir süre daha devam ettiğini söyleyebiliriz. Toplumsal açıdan baktığımızda da çocukla daha çok iletişim kuranın anne olduğu görürüz. Yani bunları göz önünde bulundurduğumuzda, çocuğun eğitiminde annenin daha ağır bastığı sonucunu çıkarabiliriz; ancak bir babanın verebileceklerini, sadece bir babanın verebileceği gerçeğini de görmezden gelemeyiz.
Son düzenleme:
