Hayatın seni kırıp geçirdiği yerden filizleniyorsun. O an, o saat değil ama üzerinden biraz zaman geçince anlıyorsun, yaşadığın acıların sana öğrettiği çok büyük şeyler var
Foruma hoşgeldin 👋, Ziyaretçi
Forum içeriğine ve tüm hizmetlerimize erişim sağlamak için foruma kayıt olmalı ya da giriş yapmalısınız. Foruma üye olmak tamamen ücretsizdir.
Özgün Konu Uslanmış Gönlūn (1 Görüntüleyen)
- Konuyu Başlatan Bliss
- Başlangıç tarihi
Olmayabilir
FK Yorumcu
Puan
113
Çözümler
0
- Katılım
- 31 Ocak 2024
- Mesajlar
- 1,846
- Tepkime puanı
- 5,705
- Puan
- 113
- Yaş
- 45
- Konum
- Trakya /lüleburgaz
Hayat bu toplumsal konular dışında şahsina yapılan hataları çokta kafaya takmamak lazım
Kendini güzelleştirmeyen başkasındaki güzellikleri soldurur. Hâlinden memnun olmayan, başkaları da mutsuz olsun ister. Kendiyle barışık olmayan, başkasının içindeki neşeyi usandırır. İnsan kalbini kollamalı hem kendine hem başkasına iyi gelmeyi öğrenmeli
Bazı hatalar yapılmalı, bazı pişmanlıklar yaşanmalı, bazı insanlarla aran açılmalı, bazı yollar ve kapılar kapanmalı çünkü hayat daralmadan genişlemez, yol tıkanmadan açılmaz, bazı şeyler kalpte ağırlaşmadan dinmez, hüzün duymadan huzur bulunmaz.
İnsanın saf duygularını, çıkarsız hislerini, sabrını, sadakatini kendini sürekli tüketen ve değersizleştiren biri için harcaması, büyük bir kalp körlüğüdür. Bunu fark etmek için geri dönülmez yollara girmeye gerek yok, karşısındakine değer vermeyen insanlar asla değişmez.
Duygusal zekâsı yüksek biriyle sohbet etmenin verdiği his. O hisle kalp ve ruh dinginleşir, bakış berraklaşır. İnsan, derinlerdeki mânâları keşfetmişçesine bilge ve kendini hiç olmadığı kadar iyi hisseder. Hissiyatı derin biriyle sohbet etmek, ruhun en büyük ihtiyacıdır.
Araya soğukluk eken insanların sıcaklık beklemesi ne garip. Hiç merhabası gelmez, hiç merak etmez ama kendi hayatında bir şey olduğunda unutulduğu gerekçesiyle sitem etme hakkını kendinde görür. Sitem vefalı olanın hakkıdır, o da sitem etmeyi değil, sükutu seçer.
Sadakati güçlü olan insan bir şeye sahip olan değil, ona hep emanet duygusuyla bakandır. Sahip olduğunu zanneden küstahlaşır, incitir. Emanet duygusuyla bakansa onunla geçip giden her günü mükafat bilir.
TDK “kalabalık yalnızlık” terkibini yılın kelimesi/kavramı olarak belirlemiş. Kalabalık yalnızlık yani herkes var ama hiç kimse yok. Herkes bakıyor ama kimse görmüyor, kimse yangına bir su taşımıyor. Tıpkı en çâresiz anında kimsenin sana el uzatmayışı gibi. Tıpkı Filistin’i tüm dünyanın izleyişi gibi.
Birine dostluk ve sadakat gösteriyorsan bu, o insanın senin nezdinde ayrıcalıklı ve özel bir yeri olmasındandır. Ona ayırdığın yeri hak edip etmeyişi sonra gelir. Bazıları yerini korumayı bilmez ve bu seninle ilgili değildir.