Bu kış çok kar yağar belki beraber kayboluruz diyor o da bana. Söylediği her şeye inanıyorum o zaman. Gözlerimi kapatıyorum her yer bembeyaz oluyor. Yine el ele tutuşuyoruz iki çocuk gibi. Sessizce söz veriyoruz birbirimize. Sessizce verilen sözlere kim inanmaz..
Foruma hoşgeldin 👋, Ziyaretçi
Forum içeriğine ve tüm hizmetlerimize erişim sağlamak için foruma kayıt olmalı ya da giriş yapmalısınız. Foruma üye olmak tamamen ücretsizdir.
- Konuyu Başlatan Layana
- Başlangıç tarihi
ellerini tuttuysam uçuruma düşmemek içindi. güneşte ıslık çalan çocuklar içindi. aslında tek kişi sayılmaz mı karanlıkta iki kişi. kaybolan olursa elma diye bağırsın. ne çok şey konuşmuştuk orada ama yine sessiz çıkmışız. sonra albümü kapatıyorum zihnimde bambaşka bir fotoğraf. sanki hepsinin karıştığı bir an. onu da yazabilirdim ah böyle kıpırdayıp durmasan..
İnsan zamanını durdurmak istediği yere aittir
İnsan zamanını durdurmak istediği yere aittir
~ "Farkında mısın?
Her yeni farkındalığınla daha önce hiç görmediğin şeyleri artık görmeye başlıyorsun.
Her yeni gördüğün şey ise içini, onu deneyimleme arzusu ve coşkusuyla dolduruyor.
Her yeni deneyimin ise seni bir kez daha farklılaştırıyor.
Her yeni farkındalığınla daha önce hiç görmediğin şeyleri artık görmeye başlıyorsun.
Her yeni gördüğün şey ise içini, onu deneyimleme arzusu ve coşkusuyla dolduruyor.
Her yeni deneyimin ise seni bir kez daha farklılaştırıyor.