-
- Katılım
- 9 May 2020
-
- Mesajlar
- 5,677
-
- Çözümler
- 4
-
- Tepkime puanı
- 13,770
-
- Puan
- 113
Fotoğrafı gorünce iste buu dedim
Son düzenleme:
-
Foruma hoş geldin 👋, Ziyaretçi
Forum içeriğine ve tüm hizmetlerimize erişim sağlamak için lütfen foruma kayıt olun veya giriş yapın. Üyelik tamamen ücretsizdir ve sadece birkaç dakikanızı alır.
Fotoğraf Yorumlayalım 22 (1 Görüntüleyen)
- Kullanıcı Zoe
- Başlangıç tarihi
- - Düşünce Okulu / Beyin Fırtınası
Fotoğrafı gorünce iste buu dedim
- Katılım
- 3 May 2020
- Mesajlar
- 16,827
- Çözümler
- 12
- Tepkime puanı
- 45,265
- Puan
- 113
- Konum
- FK
- Web sitesi
- forumkalemi.com
- Katılım
- 3 May 2020
- Mesajlar
- 16,827
- Çözümler
- 12
- Tepkime puanı
- 45,265
- Puan
- 113
- Konum
- FK
- Web sitesi
- forumkalemi.com
Öncelikle bu bir tablo çalışması, ama maalesef tabloya dönüşmemiş yarım bırakılmış bir resim.
Resime başlandığında umut ile yola çıkılmış resim çizimi bitime yaklaştıkça karamsarlık tavan yapmış...
Resimde en dikkat çeken şey insan tipleri üzerinden yürümesi...
Yani bu ressamımızın çok sosyal bir kişilik olduğunu gösterir. Lakin iki rengin yoğunluk kazanması bize resammımızın hem şiddete meyyilli olduğunu hemde geleceğe dair çok fazla karamsar olduğunu gösterir. Hatta olumsuz vaka diyebiliriz.
Mutlu ama kırmızı insan figürleri bu hayatta şiddeti baskılayan, olduğu gibi davranmayan, dışardan oldukça sempatik neşeli ama içeriden patlamaya hazır bir volkanı temsil eder...
Elinde sazla bir mumya bu hayattan umudunun kalmadığını, herşeyin sarpa sardığı ve ölümün karamsarlığının yaşlılığında belirtisi... Bir hasretliğe doğru yola düşüş var. Ressam %95 oranında yaşlı ve sevdiğini kaybetmiş biri...
En önemlisi her türden insan potresine yer verilmesi ve tamamının koyu renklerle gösterilmesidir. Resmin ana fikrini sanırım bu oluşturuyor.
Herkesin farklı bir tamaaşası, her insan tipinin ayrı bir karekteristik yapıya ve davranış biçimine sahip olduğunu gösteriyor bize. Maalesef geleceğe dair güzel günlerin bu insan tipleriyle imkansız olduğunu, insanın içindeki canavarı renklere yansıtılmış halini göstermiş bize...
Şimdilik okuyabildiğim bunlar.
Resime başlandığında umut ile yola çıkılmış resim çizimi bitime yaklaştıkça karamsarlık tavan yapmış...
Resimde en dikkat çeken şey insan tipleri üzerinden yürümesi...
Yani bu ressamımızın çok sosyal bir kişilik olduğunu gösterir. Lakin iki rengin yoğunluk kazanması bize resammımızın hem şiddete meyyilli olduğunu hemde geleceğe dair çok fazla karamsar olduğunu gösterir. Hatta olumsuz vaka diyebiliriz.
Mutlu ama kırmızı insan figürleri bu hayatta şiddeti baskılayan, olduğu gibi davranmayan, dışardan oldukça sempatik neşeli ama içeriden patlamaya hazır bir volkanı temsil eder...
Elinde sazla bir mumya bu hayattan umudunun kalmadığını, herşeyin sarpa sardığı ve ölümün karamsarlığının yaşlılığında belirtisi... Bir hasretliğe doğru yola düşüş var. Ressam %95 oranında yaşlı ve sevdiğini kaybetmiş biri...
En önemlisi her türden insan potresine yer verilmesi ve tamamının koyu renklerle gösterilmesidir. Resmin ana fikrini sanırım bu oluşturuyor.
Herkesin farklı bir tamaaşası, her insan tipinin ayrı bir karekteristik yapıya ve davranış biçimine sahip olduğunu gösteriyor bize. Maalesef geleceğe dair güzel günlerin bu insan tipleriyle imkansız olduğunu, insanın içindeki canavarı renklere yansıtılmış halini göstermiş bize...
Şimdilik okuyabildiğim bunlar.
Ekli dosyayı görüntüle 7054
Tabloyu görünce aklıma ilk gelen Mozart'ın Lacrimosa'sı oldu. Lacrimosa, İspanyolca gözyaşı anlamına gelir. Ve eserin asıl adı Requiem'dir.
(Eseri
Ziyaretçiler için gizlenmiş link, görmek için
Giriş yap veya üye ol.
Sonra tabloyu görsellerde aratma ihtiyacı hissettim.
Ignasio Trelis adında İspanyol bir ressama aitmiş. Ürperdim. Çünkü tablonun adı: Requiem.
Yani Hristiyanlıkta, ölümlerin ardından ruhların kurtulması için yapılan ayinlerde söylenen ilahilerin adı.
Eserin 2017 yılına ait olmasına şaşırdım. Ben barok dönemden olduğunu düşünmüştüm. Muhtemelen Mozart'ı hatırlatmasının sebebi de bu oldu.
Tabloyu anlatabilecek donanıma sahip değilim. Sadece diyebilirim ki Hristiyanlık, mitoloji ve İspanya tarihine dair çok fazla şey var gibi. Ancak gördüğüm ve hissettiğim birkaç şeye ikinci bir sayfa açarak değineceğim.
" Ölüm bu. Ne hükümdar tanır, ne soytarı; herkesi aynı iştahla yutar."
Victor HUGO
Mahşer
Ölüm, son senfonisini çalmakta...
Sanki müzik bitince her şey bitmiş olacak.
Herkes tek bir yerde, ayrım olmaksızın toplanmış.
Şeytan, yolcularını tutmuş götürüyor.
Sanki bir din adamı, siyasetçi ve bir asker... Kibirleriyle tanrılaştırdıkları nefisleri ve yaptıkları büyük hatalarla halka dünyayı dar eden zavallı soylular...
Arkalarındaki de bir zebani belki, cehennem ehlini, ait oldukları yere süpürüyor.
Direniyorlar ama artık her şey için çok geç...
Yaptıklarının bedelini ödeyecekler. Ne eksik ne fazla...
Bu korku dolu elim günün ortasında, soytarılar ölümün çevresinde dans ediyor.
İnsanları güldürüp eğlendirerek yaşadıklarındandır belki bilinmez, ölümü de öyle karşılamışlar gibi. Belki de gerçekten deliler... Zira böyle bir günde dans edebiliyor olmak, akıl kârı bir iş olamaz değil mi?
Savaşlar, hastalıklar, varlık ve darlıklar...
Dostlar, düşmanlar, inişler ve çıkışlar...
Zenginler, fakirler, iyiler ve kötüler...
Cahiller, alimler, adiler ve erdemliler...
Artık sadece hakikat zamanı.
Soysuzların soylu maskeleri düştü.
Kitaplar açılacak, çantamıza koyduğumuz ne varsa saçılacak...
Ve bizi bu beklenen günde tek bir şey kurtaracak...
Victor HUGO
Mahşer
Ölüm, son senfonisini çalmakta...
Sanki müzik bitince her şey bitmiş olacak.
Herkes tek bir yerde, ayrım olmaksızın toplanmış.
Şeytan, yolcularını tutmuş götürüyor.
Sanki bir din adamı, siyasetçi ve bir asker... Kibirleriyle tanrılaştırdıkları nefisleri ve yaptıkları büyük hatalarla halka dünyayı dar eden zavallı soylular...
Arkalarındaki de bir zebani belki, cehennem ehlini, ait oldukları yere süpürüyor.
Direniyorlar ama artık her şey için çok geç...
Yaptıklarının bedelini ödeyecekler. Ne eksik ne fazla...
Bu korku dolu elim günün ortasında, soytarılar ölümün çevresinde dans ediyor.
İnsanları güldürüp eğlendirerek yaşadıklarındandır belki bilinmez, ölümü de öyle karşılamışlar gibi. Belki de gerçekten deliler... Zira böyle bir günde dans edebiliyor olmak, akıl kârı bir iş olamaz değil mi?
Savaşlar, hastalıklar, varlık ve darlıklar...
Dostlar, düşmanlar, inişler ve çıkışlar...
Zenginler, fakirler, iyiler ve kötüler...
Cahiller, alimler, adiler ve erdemliler...
Artık sadece hakikat zamanı.
Soysuzların soylu maskeleri düştü.
Kitaplar açılacak, çantamıza koyduğumuz ne varsa saçılacak...
Ve bizi bu beklenen günde tek bir şey kurtaracak...
- Katılım
- 3 May 2020
- Mesajlar
- 16,827
- Çözümler
- 12
- Tepkime puanı
- 45,265
- Puan
- 113
- Konum
- FK
- Web sitesi
- forumkalemi.com
- Katılım
- 3 May 2020
- Mesajlar
- 16,827
- Çözümler
- 12
- Tepkime puanı
- 45,265
- Puan
- 113
- Konum
- FK
- Web sitesi
- forumkalemi.com
Karamsar bir tablo...
Geçmişle gelecek, gelecekle bugün arasında kurulan yada kurulmaya çalışılan bir bağı anımsatıyor bana...
Ruhla ve geçmiş iki farklı öğe burada... Geçmiş tamamen karanlıklarda kalmış, ve çirkin yüzlerle tavsir edilmiş, karanlığın sesi oluvermiş... Ruhlar ise havada uçuşan sanki birer gözetmen...
Herşey geçmiş ve gelecek arasında sıkışmış, bir varoluşla yok oluşun savaşı gibi...
Geçmişle gelecek, gelecekle bugün arasında kurulan yada kurulmaya çalışılan bir bağı anımsatıyor bana...
Ruhla ve geçmiş iki farklı öğe burada... Geçmiş tamamen karanlıklarda kalmış, ve çirkin yüzlerle tavsir edilmiş, karanlığın sesi oluvermiş... Ruhlar ise havada uçuşan sanki birer gözetmen...
Herşey geçmiş ve gelecek arasında sıkışmış, bir varoluşla yok oluşun savaşı gibi...
