Tanzanya’da keşfedilen 1,5 milyon yıllık kemik aletler, insan atalarının avlanma ve işleme tekniklerine dair bilinenleri yeniden şekillendiriyor.
Tanzanya’da yapılan arkeolojik kazılarda, insan atalarına ait olduğu belirlenen 1,5 milyon yıllık kemik aletler ortaya çıkarıldı. Bilim insanlarına göre buluntular, avlanma ve işleme tekniklerine dair bilinenleri sorgulatırken, atalarımızın dönemin şartlarına nasıl uyum sağladığını anlamak için önemli ipuçları sunuyor.
Olduvai Gorge bölgesinde 2015-2022 yılları arasında gerçekleştirilen kazı çalışmalarında, ilk olarak 2018’de keşfedilen kemik aletler, şimdiye kadar bulunan en eski kemik alet örneklerini yaklaşık 1 milyon yıl geriye taşıdı. Araştırmacılar, bu keşiften önce bilinen en eski kemik aletlerin 250.000 ila 500.000 yıl öncesine ait Avrupa’daki buluntular olduğunu belirtiyor.
Toplam 27 parçadan oluşan kemik aletlerin çoğunluğu fil ve hipopotam uzun kemiklerinden üretilmiş. En büyük örnekler fil kemiklerinden yapılmış olup 38 santimetreye kadar uzunluğa sahip. Hipopotam kemiklerinden yapılan aletler ise 18 ila 30 santimetre arasında değişen uzunluklarda.
Tanzanya’daki Kemik Aletler İnsanlık Tarihini Yeniden Yazıyor
İspanyol Ulusal Araştırma Konseyi’nden Dr. Ignacio de la Torre’nin liderliğindeki araştırma ekibi, kemik aletlerin sistematik olarak üretildiğini ve hepsinin benzer tekniklerle şekillendirildiğini ortaya koydu. Araştırmacılar, atalarımızın taş alet yapımında kullandıkları teknikleri kemik işlemede de uyguladıklarını ve bu durumun onların soyut düşünme yeteneklerinin beklenenden çok daha gelişmiş olduğunu gösterdiğini vurguluyor.
Homo erectus ve Paranthropus boisei türlerinin yaşadığı bilinen bölgede bulunan aletler, erken dönem insan atalarının teknolojik geçiş sürecini de gözler önüne seriyor. Araştırmacılar, yaklaşık 1,5 milyon yıl önce Oldowan döneminden Acheulean dönemine geçişte, sadece taş değil kemik işleme teknolojisinin de geliştiğini belirtiyor.
Kemik aletlerin yapımında kullanılan “yontma” tekniği, atalarımızın karmaşık düşünme ve bilgi aktarma yeteneklerine sahip olduğunu gösteriyor. Bu teknik, bir taşı diğerine vurarak parçalar koparma ve keskin kenarlar oluşturma esasına dayanıyor.
İnsanlık Tarihine Işık Tutan Yeni Bulgular
Buluntuların önemli bir diğer yönü, atalarımızın hayvanları artık sadece av ya da rakip olarak değil, ham madde kaynağı olarak da görmeye başladıklarını ortaya koyması. Indiana Üniversitesi’nden Jackson Njau, özellikle mevsimsel göçler sırasında bollaşan hayvan leşlerinin, taşlara göre daha kolay ulaşılabilir bir kaynak olduğunu belirtiyor.
Araştırmacılar, aletlerin muhtemelen hayvan karkaslarını parçalamak ve yeni aletler üretmek için kullanıldığını düşünüyor. 27 aletin toplu halde bulunması, bunların seri üretim yapıldığını gösteriyor. Avrupa’da 400.000 yıl öncesine ait daha gelişmiş kemik aletler bulunsa da, Olduvai Gorge’daki aletlerin ağır işler için daha etkili olduğu düşünülüyor.
Smithsonian Ulusal Doğa Tarihi Müzesi’nden Dr. Briana Pobiner, keşfin taş dışındaki malzemelerden yapılan aletlerin atalarımız için ne kadar önemli olduğunu gösterdiğini vurguluyor. Kemik gibi organik malzemelerin zamanla çürümeye daha yatkın olması nedeniyle, benzer buluntuların arkeolojik kayıtlarda daha az yer aldığını, ancak müze koleksiyonlarının yeniden incelenmesi gerektiğini belirtiyor.
Kaynak:
Tanzanya’da yapılan arkeolojik kazılarda, insan atalarına ait olduğu belirlenen 1,5 milyon yıllık kemik aletler ortaya çıkarıldı. Bilim insanlarına göre buluntular, avlanma ve işleme tekniklerine dair bilinenleri sorgulatırken, atalarımızın dönemin şartlarına nasıl uyum sağladığını anlamak için önemli ipuçları sunuyor.
Olduvai Gorge bölgesinde 2015-2022 yılları arasında gerçekleştirilen kazı çalışmalarında, ilk olarak 2018’de keşfedilen kemik aletler, şimdiye kadar bulunan en eski kemik alet örneklerini yaklaşık 1 milyon yıl geriye taşıdı. Araştırmacılar, bu keşiften önce bilinen en eski kemik aletlerin 250.000 ila 500.000 yıl öncesine ait Avrupa’daki buluntular olduğunu belirtiyor.
Toplam 27 parçadan oluşan kemik aletlerin çoğunluğu fil ve hipopotam uzun kemiklerinden üretilmiş. En büyük örnekler fil kemiklerinden yapılmış olup 38 santimetreye kadar uzunluğa sahip. Hipopotam kemiklerinden yapılan aletler ise 18 ila 30 santimetre arasında değişen uzunluklarda.
Tanzanya’daki Kemik Aletler İnsanlık Tarihini Yeniden Yazıyor
İspanyol Ulusal Araştırma Konseyi’nden Dr. Ignacio de la Torre’nin liderliğindeki araştırma ekibi, kemik aletlerin sistematik olarak üretildiğini ve hepsinin benzer tekniklerle şekillendirildiğini ortaya koydu. Araştırmacılar, atalarımızın taş alet yapımında kullandıkları teknikleri kemik işlemede de uyguladıklarını ve bu durumun onların soyut düşünme yeteneklerinin beklenenden çok daha gelişmiş olduğunu gösterdiğini vurguluyor.
Homo erectus ve Paranthropus boisei türlerinin yaşadığı bilinen bölgede bulunan aletler, erken dönem insan atalarının teknolojik geçiş sürecini de gözler önüne seriyor. Araştırmacılar, yaklaşık 1,5 milyon yıl önce Oldowan döneminden Acheulean dönemine geçişte, sadece taş değil kemik işleme teknolojisinin de geliştiğini belirtiyor.
Kemik aletlerin yapımında kullanılan “yontma” tekniği, atalarımızın karmaşık düşünme ve bilgi aktarma yeteneklerine sahip olduğunu gösteriyor. Bu teknik, bir taşı diğerine vurarak parçalar koparma ve keskin kenarlar oluşturma esasına dayanıyor.
İnsanlık Tarihine Işık Tutan Yeni Bulgular
Buluntuların önemli bir diğer yönü, atalarımızın hayvanları artık sadece av ya da rakip olarak değil, ham madde kaynağı olarak da görmeye başladıklarını ortaya koyması. Indiana Üniversitesi’nden Jackson Njau, özellikle mevsimsel göçler sırasında bollaşan hayvan leşlerinin, taşlara göre daha kolay ulaşılabilir bir kaynak olduğunu belirtiyor.
Araştırmacılar, aletlerin muhtemelen hayvan karkaslarını parçalamak ve yeni aletler üretmek için kullanıldığını düşünüyor. 27 aletin toplu halde bulunması, bunların seri üretim yapıldığını gösteriyor. Avrupa’da 400.000 yıl öncesine ait daha gelişmiş kemik aletler bulunsa da, Olduvai Gorge’daki aletlerin ağır işler için daha etkili olduğu düşünülüyor.
Smithsonian Ulusal Doğa Tarihi Müzesi’nden Dr. Briana Pobiner, keşfin taş dışındaki malzemelerden yapılan aletlerin atalarımız için ne kadar önemli olduğunu gösterdiğini vurguluyor. Kemik gibi organik malzemelerin zamanla çürümeye daha yatkın olması nedeniyle, benzer buluntuların arkeolojik kayıtlarda daha az yer aldığını, ancak müze koleksiyonlarının yeniden incelenmesi gerektiğini belirtiyor.
Kaynak:
Ziyaretçiler için gizlenmiş link, görmek için
Giriş yap veya üye ol.