Özgün Konu Merhaba Hüzün

Ve akıl susar
Gecenin sessizliği konuşmaya başlar
İşte o zaman bakar kör olur gözlerim
Söyleyemem ismini sessizce rüzgara fısıldarım
Sol yanımda fırtınalar kopar
Konuşma dilinden uzaklaşır sözlerim
Harf harf içime yokluğun kaçar!
Umut satarken sevdan arsızca hayallerime
Bir bir dokunur gözyaşım kirpiklerime
Seviyor sevmiyor seviyor sevmiyor
Papatyalar güler bu halime...

Destanlaşmış aşk hikayelerini düşünürüm
Mecnunla Ferhat’ı sahiplenir
Leyla ve Şirin’e düşman olurum
Yusuf’un gözlerinde öldürürüm Züleyha aşkını gülüm
Bir sana kıyamam!
Sonra utanırım Leyla’dan Şirin’den
Onların namına Züleyha’dan özür dilerim.

Bilesin ki sevenin avuçlarının arasındaki
Beyaz güvercindir sevda
Ve ona her dokunduğunda
Nazlı bir süzülüşe geçer aşk
Gittiğin uzaklara doğru...

Kalpsiz

Bazen insan nasihatler verir kendine,hesaba çeker hatalarıyla yaşadığı acıları ...Ama az rahata ersin başı hemen unutur hatalar yaptığını ve yeniden aynı hatalar,aynı acılar!Yeminler eder,tövbeler çeker ama ne çare yine acılar denizinde yüzer.
Boğulur ama öl(e)mez
Bu haline gülerken ağlar
Ağlarken güler!
Sahi hangisi daha çok acı verir?
Gülerken ağlamak mı
Yoksa ağlarken gülmek mi?

Korkmadan inebilirsen “acının iliklerine...”
İşte o zaman anlatırsın bunu kendine!
Ama bana sorarsan buna cevap aramaktansa
Kurumaya yüz tutmuş gül dalına düşmeyen yağmur damlasına hesap sormak daha kolay!
Ne alâka demeyin çünkü bazı şeylerin cevabı yoktur!

Sadece şunu bil yeter
Firari mutlulukların arefesinde
Gülümsemelerinle arsızca sevişirken gözyaşların
Acının inadına deli bir umuttur yaşamak...
Ama umursama yinede bazı şeyleri
Sen de benim gibi yap
Gözlerini as geceye
Ve bir sigara yak
Kor küle,duman yele karışana kadar
Sabret...

Kalpsiz

Yüreğine sağlık değerli muhterem kardeşim varolasın...

SiyahSancaktaR' Alıntı:

Yüreğine sağlık değerli muhterem kardeşim varolasın...

Genişletmek için tıkla ...

Sağolasın @SiyahSancaktaR
Yorumun için ben teşekkür ederim kardeşim.

Susturur bazı insanlar içini,kendisiyle sohbet etmeyi bırakır.Çünkü kendi içinde giriştiği kavgada doğruyu bulma eylemindeki gerçekliğini kaybetmiştir!
Hiçbir şeyin önemi yoktur artık,hatta dün ile yarın arasında köprü olan bugünün bir ayağı topaldır!
Sabahın erken saatinde başlayan gün dahi aksak ışığıyla umut vermez bir saat ötesine!
Gün hep gece,gecede oynanan sessiz ölmece
Bitmeyen azap,içinden çıkılamayan deli girdap
İşte bundan ibarettir artık hayat!
Yaşama sevinci azizim hani yaşama sevinci diye bir şey var ya
Hepten,toptan palavra!

Hadi
Bana bir masal anlat
Ama mutlu bir masal olsun
Uyuyayım azcık huzurla
Dilinden içime düşen kelimelerin koynunda!
Ama mutlu çocuklar olsun anlattıklarının içinde
Kirli eller dokunmasın bedenlerini
Pis menfaatler çalmasın yarınlarını
Alçalmasın insanlık
Bir çocuk boyundan daha aşağısına!!!

Hadi
Bana bir masal anlat
Ama (u)mutlu bir masal olsun
Ağırlaşan gözlerime inat
Bin geceyi kurban edeyim
Anlatırken gözünde paylayan ışık uğrunda!
Ama genç fidanlar olsun anlattıklarının içinde
Devrilmesinler birbir ne sen-ben kavgasında
Ne de onursuzların para hırsında
Yıkılmasın analar evlat yasında!!!

Hadi
Varsa böyle bir masal
Anlat bana
Belki biraz yüzüm güler
İnsanlığımca...

Kalpsiz

Merhabana hasret çekerken sensiz geçen her saniyem
Ses versen kırılacak narin bir yalnızlık içindeyim
Düşüncelerim dahi saçlarının arasında uykuya dalarken
Kalbimi kalbine yasladığım derin düşlerdeyim...

Şarkılar yalancı,avutmaz özlemimi
Yanar içim umudum desen harman yeri
Savrulur gözlerim boşluğa deler geçer de geceyi
Sevdaya bahar ekerim gül bitmez gönlümde dolanır zahmeri...

Yar desem yaram kanar sarmazsın
Sev desem sevda nedir bilmezsin
Halim yaman ahvalim görmezsin
Hoyrat gönlün sağır olmuş deli atan kalbimi duymazsın...

Gönlüm kendi kendine oynarken sevmece
Anladım ki bir şiirlik canım kalmıştı bu gece
Aldım kalemi elime batırdım sevda mürekkebine
Gönül defterime yokluğunu işledim hece hece...

Kalpsiz

Ekli dosyayı görüntüle 6058

Kadın sordu adama
Gitmek mi daha zor kalmak mı?
Adam gülümsedi
Giderken kaldığını bilmek
Dedi...

Kalpsiz

Ekli dosyayı görüntüle 6059

Soğuk,çok soğuk
Camlar kapalı kapılar kilitli
Ama yetmiyorki
Alıp götürmeyi
İçindeki üşümeyi...

Bir garip yalnızlık gelir
Sarar seni kollarına
Keser nefesini
Hemde öyle böyle değil
Liğme liğme doğrar ciğerlerini
Cüssesiz kalır ruhun
Düşersin bir girdabın içine
Kurtuluşu akıl kulaçlarında ararsın
Kendini bir o yana bir bu yana atarsın
Ne kendini ne de kendinsizliği tutarsın!

Hadi gel
Bu gece yağmur var içimde
Soğuk,çok soğuk
Üşüyorum
Yay saçlarını göğsüme
Sen bende
Aşk sende uyusun...

Kalpsiz

Ateş,neresinden tutarsan tut yakan,ismini dahi söylediğinde ısıtan o ateş varya aslında kalp ile birleştiğinde insanı sarmaz!
Aslına bakarsan insan ateşi sarar ve insanın bedeni kadar değil ruhu kadar büyür o ateş,kalpteki bir kıvılcım ruhu sarmış ise büyür dünya gözünde ve en ufak şeyler dahi ulaşılmaz oluverir!
Evet,insan yanacağı ateşi kendisi seçer ama bunu bilinçsiz olarak içgüdüsel yaşar...Eğer sınırları insanın kendisi belirlemiş olsaydı o ateşi söndüreceği yeride hesap edebilirdi...Ama bu o kadar esrarengiz bir duygudurki nerde başlayıp nasıl son bulacağını bilemezsin!
Ne kadar basit söylenen bir kelime değilmi ''bilememek!''
Bütün hesapların şaştığı,her türlü değişimin yaşandığı,bir değil birkaç karakteri yaşadığın yani kısaca dengesizleştiğin bir durum gizlidir bu bilinmezin içinde...
Ve hayatta insanın yaşayabileceği en büyük bilinmezin en tenha yaşanan gerçeğidir ''aşk''.
Aşkı doğuran ne kalptir ne yalnızlık ne de güzelliktir!
Aşkın başlaması ya bir bakışla ya bir kelimeyle ya da bir nefeslik susuşla olabilir ama gerçek olan birşey vardır o da aşk ruha ince bir dokunuştur ve insan yandığı kadar değil dokunduğu kadar yanar...

Kalpsiz

Ağlayasım var
İçim paramparça
Suskun gülüşüm hayatla büyük kavgada
Ben değildim oysa sokakta oynayan çocukları kovalayan
Ya da ne bileyim işte kediyi köpeği taşlayan
Ben değildim oysa kursağından akşama kadar lokma geçmemiş ihtiyara gülen
Ya da ne bileyim işte olur olmaz kavga çıkarıp suçsuzu döven haksızı öven...

Ağlayasım var
İçim paramparça
Yüzüm solgun kalbim kırgın
Sarılmak istiyorum suç attığım hayata
Ellerim kelepçede ayaklarım prangada
Tutmuyor düşlerimden umut denen hergele...

Ağlayasım var
Ağlayasım var da
Kirpiklerim gözyaşının gardiyanlığında
Korkuyorum
Ağlayıpta sus(a)mamaya!

Kalpsiz

Yalnızlığımdır beni güçlü seni yenilmez kılan....

Kalpsiz

Bazen ne yaparsan yap olmaz!Elin,kolun,ayağın sağlamdır ama umudun kırılır.
Kafan kırılsa umut kırılması kadar yakmaz canını
Bir iki gün ağrır sonra geçer...
İnsanın umudu kırılınca içinde koca bir mezar açılıyor ve önce hayalleri gömülüyor sonra geri kalan her şey...