“Daha iyisini bulur muyum?”
Bu soru… insana özgü en tanıdık çelişkilerden biri aslında. Çünkü içinde hem umut hem de tatminsizlik var. Bazen bizi ileriye taşıyan bir merak, bazen elimizdekini kıymetsizleştiren bir tuzak.
Bu düşünce, bazen gerçek bir arayıştan gelir: Kendini daha iyi hissetmek, daha sağlıklı bir ilişki, daha uyumlu bir bağ bulmak. Ama bazen de korkudan doğar — “Ya yetinmek zorunda kalırsam? Ya bu gerçekten en iyisi değilse?”
Ama şunu unutmamak gerek: “Daha iyisi” diye bir şey çoğu zaman dışarıda aranmaz, içeride inşa edilir. İnsan, bir ilişkiyi güzelleştirebilir, derinleştirebilir, sıradan gibi görünen birini hayatının en değerli insanına dönüştürebilir. Çünkü “en iyi” olan, çoğu zaman bizi en çok seven, en çok anlayan, en çok kalan kişidir.
Sevgili Fk ailesi sizce bu düşünce bizde kararsızlıktan mı doğuyor, yoksa bir şeylerin eksik olduğunu hissettiğimiz için mi?