-
- Katılım
- 1 May 2020
-
- Mesajlar
- 17,441
-
- Çözümler
- 1
-
- Tepkime puanı
- 47,875
-
- Puan
- 113
Allah Acını Unutturmasın..
Nasıl dua ama…Hiç amin demek gelmiyor di mi insanın içinden..Bu duanın varlığından geçtiğimiz gün haberim oldu..Akdeniz yöresinde bir yakınını kaybetmiş insana böyle denirmiş..İlk başta insana tuhaf gibi gelse de üzerinde biraz tefekkür edildiğinde duanın mahiyetini daha iyi anlayabiliyoruz..
Bu dua ile aslında muhatabımıza diyoruz ki “Allah sana bu yaşadığın acıyı unutturacak daha şiddetli bir acı yaşatmasın”.
Her insan kendi derdini ötekinin derdinden daha ağır daha yıpratıcı bulur. Çünkü imtihanın muhatabı bizzat kendisidir ve aslında sıkıntıdan şekvâ ediyor olmanın ötesinde bu,insanın masumane bir teselli, bir dayanak arama gayretidir.
Ama hepimiz insanız ve birer kalp taşıyoruz..
Yaşadıklarımız kimi zaman kalbimize iyi gelirken kimi zaman da yoruyor onu..
Kış ve yaz,gece ve gündüz tüm tezatlıklarına rağmen uyumlu bir döngü içinde bizler için varsa iyi ve kötü,neşe ve keder de birbirlerinin varlıklarına anlam katarak giriyorlar hayatımıza..
Neşemiz ne kadar kıymetli ise hüznümüz de bir o kadar kıymetli..
Görünce çok mutlu olduğumuz insanları yaşadığımız o duygu geçişi olmasa nasıl fark edebilirdik bi düşününsenize..
Düğünde sevinmek kalbimizin ne kadar hakkı ise bir cenazede ağlamak da o kadar hakkı değil mi?
Sevinç de hüzün de biz insanlar için var..
Hem gülüp hem de ağlayabildiğimiz için insanlığımızı sürdürebiliyoruz.
Kısacası duygularını inkar eden ya da kabullenmeyen bi bakıma insanlığını inkar etmiş ve kabullenmemiş olur.
O zaman gelin yazının başında tereddütle yaklaştığımız o duayı bikez daha edelim..
Allah acımızı unutturmasın..
(Amîn diyin)
Nasıl dua ama…Hiç amin demek gelmiyor di mi insanın içinden..Bu duanın varlığından geçtiğimiz gün haberim oldu..Akdeniz yöresinde bir yakınını kaybetmiş insana böyle denirmiş..İlk başta insana tuhaf gibi gelse de üzerinde biraz tefekkür edildiğinde duanın mahiyetini daha iyi anlayabiliyoruz..
Bu dua ile aslında muhatabımıza diyoruz ki “Allah sana bu yaşadığın acıyı unutturacak daha şiddetli bir acı yaşatmasın”.
Her insan kendi derdini ötekinin derdinden daha ağır daha yıpratıcı bulur. Çünkü imtihanın muhatabı bizzat kendisidir ve aslında sıkıntıdan şekvâ ediyor olmanın ötesinde bu,insanın masumane bir teselli, bir dayanak arama gayretidir.
Ama hepimiz insanız ve birer kalp taşıyoruz..
Yaşadıklarımız kimi zaman kalbimize iyi gelirken kimi zaman da yoruyor onu..
Kış ve yaz,gece ve gündüz tüm tezatlıklarına rağmen uyumlu bir döngü içinde bizler için varsa iyi ve kötü,neşe ve keder de birbirlerinin varlıklarına anlam katarak giriyorlar hayatımıza..
Neşemiz ne kadar kıymetli ise hüznümüz de bir o kadar kıymetli..
Görünce çok mutlu olduğumuz insanları yaşadığımız o duygu geçişi olmasa nasıl fark edebilirdik bi düşününsenize..
Düğünde sevinmek kalbimizin ne kadar hakkı ise bir cenazede ağlamak da o kadar hakkı değil mi?
Sevinç de hüzün de biz insanlar için var..
Hem gülüp hem de ağlayabildiğimiz için insanlığımızı sürdürebiliyoruz.
Kısacası duygularını inkar eden ya da kabullenmeyen bi bakıma insanlığını inkar etmiş ve kabullenmemiş olur.
O zaman gelin yazının başında tereddütle yaklaştığımız o duayı bikez daha edelim..
Allah acımızı unutturmasın..
(Amîn diyin)