Dizi Analiz Adolescence Mini Dizi (2 Izleyici)

  • Kullanıcı Erva
  • Başlangıç tarihi Başlangıç tarihi
  • - Film & Dizi Analiz / Eleştiri / Tanıtım
IMG_20250410_154038.webp

Size harika bir dizi ile geldim demek çok isterdim. Ama hayır izleyince kalbinizde tuhaf bir huzursuzluk hissettirecek mini bir dizi ile geldim.

Dizimiz 4 bölümlük, vaktinizi almayacak fakat düşünce etkisi 4 bölümden daha uzun sürecek. Eğer anne baba iseniz, ya da eğitimciseniz ya da toplum gençlerini dert eden biri iseniz mutlaka izleyip tekrar tekrar düşünmeniz gereken bir konu. 4 bölümde olaya çok farklı açılardan bakmanızı sağlayacak her bölümde suçlu ve adalet kavramınızı değiştirmek zorunda kalacağınız ama sonunda "ee burada suçlu kim şimdi?" dedirtecek bir dizi.

Baştan söyleyeyim; konu basit, sıkıcı ve sıradan. Hatta sonu askıda bile kalmış. Tabi ki çocuklar ve gelecekleri konusunda telaşınız, derdiniz yoksa. Konu sıradan yani ekran, internet, çocuk, ergen ve ebeveynler..

Tek bir film konusu olsada dört bölüm ile dört ayrı konuya ayrılmış. İlk bölüm olayı bütün olarak yorumsuz aktarılıyor. İkinci bölümde olayı yaşayan gençler ve ergenlerin ortamı ele alınıyor. Üçüncü bölümde ergenin iç dünyası psikolog eşliğinde incelenirken, dördüncü bölümde ebeveynlerin durumu mercek altına alınıyor. Bu bölümleri ben çok faydalı buldum. Ve kim bunu akıl etti ise kesinlikle benden tam puan aldı. Suçu ortaya alıp etrafında dönmektense suçun altındaki sebeplere odaklanması ve gördüklerinizi yorum katmadan seyirciye aktarması "dur bir saniye bu biz ya da bizim toplum ve ergenleri" derken ürperiyorsunuz.

Yıllardır ailelerin içinde oldum. Kimine göre "iyi" kimine göre "saygılı " kimine göre "ahlâklı" kimine göre "başarılı" çocuğun kaynağı çoğu aileye göre "iyi bir aile olmak"tan geçtiğini savunurken, kimi aileler "iyi öğretmen ve eğitimle" olduğunu savundu. Düşünsenize aile, çocukların hayatında yüzde otuzluk kısmına etki ederken diğer kalan yüzdelik nerde diye sormazlar mi insana?

Artık öyle bir noktadayız ki ne aile, ne okul, ne konu komşu çocuğu eğitebilir durumda. Ben eskiden büyüklerden şunu duyardım. Anne babanın yetişemediği yerde konu komşu olaya el atar. Çocuğu toplumca egitirdik. Şimdi aileler parça parça, toplum kabuğunda, eğitim fare deliğinde peki çocuklar?

IMG_20250410_154115.webp
1. Bölüm

Düşünsenize sabah erken saatlerinde daha yatağınızdan yeni çıkıyorsunuz ve evinizi polisler basıyor. Aile bireylerinin hepsini yere yatırıp polis şüpheli olan 14 yaşındaki sizi göz altına alıyor ve bu sırada siz altınıza kaçırıyorsunuz. Yani polis görünce altına kaçıran bir çocuk ne yapmış olabilir ki? Polis merkezinde sağlık kontrolünden geçerken kan alınma aşamasında babasının elinden korkarak tutan bir çocuk nasıl katil olabilir ki? Bölüm boyunca bir yanlışlık olmalı diyerek bakıp duruyorsunuz.

IMG_20250410_154125.webp
2. Bölüm

Artık gençlerin ne halde olduğunu net şekilde gösteren bölüm. Zorbalıktan başka dil bilmeyen, saygının eziklik olduğu bir alanda iyi aile çocuğu olmak sizce ne kadar etkili? Ya zorba olmak zorundasınız ya da zorbaya uğrayan taraf. Başka seçenek kimin elinde? Aileler sınır, kişisel alan diye çocuk/ergen dünyasında neler olduğuna yabancı kaldığını dedektifin tepkileri çok net şekilde göstermiş. Eskiden çocuğun dilinden anlamak ya da çocuğu anlamak yeterli gelirken artık komple çocuğun çevresinin de dilini bilmek ve anlamakta zorunlu hale geldiğini sert bir şekilde size aktardığı bir bölüm. Ergenlerin dünyasında bizim sınırımız nereye kadar olmalıydı? Saygı ve otoriteyi hangi ara birbirine karıştırdık mesela? Alan vermek ile başı boş bırakmaların anlamlarını biliyor muyuz? Bu bölümü izledikten sonra acaba kendini sözde pedagog ilan edenlerin söyledikleri safsataları aileleri parçalamak için özellikle yaptıklarını düşünmeye başladım. Çünkü her aile kendi içinde farklı. Dinamikleri, yaşam kültürleri, değerleri farklı iken ortak şekilde çocuğa şu şekilde davranın şeklindeki tek tip cümlelerini alıp bı yerlerine sokmalarına söyleyebilir misiniz?

IMG_20250410_154050.webp
3. Bölüm

Hani hep popüler olmaktan bahsediyor ya ergenler mesela şunu şöyle değiştirsek; beni gör anne, senin gözünde güzel olduğumun, yakışıklı olduğumun farkına var ve bana hissettir. Diğerleride güzel evet, diğerleride yakışıklı evet ama senin gözündeki değerim ve beğenini bana sun. Beni fark et baba güçlerimin, yeteneklerimin, diğerlerinden ve senden farklı farklı özelliklerimin olduğunu gör. Ve bana bunu hissettir. Benden utanmayın, benden çekinmeyin, benimle gurur duyun, beni olduğum gibi kabul edin. Beni kendi arzu ettiğiniz ve hayal ettiğiniz gibi değil. Aynı zamanda güçsüzlüğümü bilin ve hissettirin. Ama sen güçsüzsün diyerek değil güçsüzlüğünü birlikte güçlendirebiliriz olarak.


Evet üçüncü bölümde çocuk; psikoloğa duygu iniş ve çıkışlarını gösterirken hissettiklerim tam olarak bunlardı. Kimse popüler olmak istemiyor aslında. Sadece görülmek ve varlığının kabul edilmesini istiyor.

IMG_20250410_154436.webp
4. Bölüm

Ve bana göre 3. Bölümden sonra en vurucu bölüm anne ve babanın suçlarını, eksik ve yetersiz noktaları sorgulayıp kabullenişi. Çok şey içeriyordu konuşmaları. Tek tek incelenmesi ve hayatımıza eklememiz gereken notlar. Ve sonunda ne olursa olsun "bizim çocuğumuz" demeleri ve bunu yine diğer çocuktan gelmesi bence son noktaydı.


Geçmişteki ebeveynlik kurallarına şimdinin düzeni ile format atıp karma bir model oluşturmak bana göre etkili yöntem gibi geliyor. Çünkü çocuklar ne sıkıştırılmak istiyor ne başı boş bırakılmak. Bunun orta yolu geçmiş ile şimdiyi iyi karmanlayıp yeni bir sistem çıkarmak. Çocuğa hem alan bırakıp (güncel yazılım) hemde sınırları ve kuralları (geçmiş yazılım) iyi belirlemek..

*****

Forumda annelik kimliğini tek bildiğim @EfuL!m bu mini dizi hakkında senin anne ve bir ebeveyn olarak düşüncelerini çok merak ediyorumfkutan3 İzleyip bize yorum yapma şansın var mi? Diğer arkadaşlardan anne ya da baba kimliği olanlarda bize eşlik ederse sevinirim. Ve eğitimci kimliğiyle @Hatra ve @AsyA eğitim camiasında fazlaca çalkalandı dizi güzel düşüncelerini bizimle paylaşmak ister misiniz? Ve ateş gibi kanı deli hatun @Zoe bekliyorum senide fkgozluk0Gece 12de bir baba gibi yorum yasağı koyan @Olmayabilir tabiki de sensiz olmaz. Bir kaç yerde güzel yorumlarına denk geldiğim @Frezya bize katılmak ister misin?fkmerhaba2Güzel emanetleri olan @Meva ve derin yorumları olan @sükutu-ezber hadi sizde dahil olun bizefkmerhaba12 @Qasem sana laf yok dünyayı kucakladığın için resmi olarak bu etkinlik içindesinfkgoz3 @Bliss yandan yandan naif halinde sende eşlik eder misin bize?fkmerhaba8@aguman bey sorumlulukları yok kafam rahat kafası ile müsait olunca izleyip bize de dizi hakkında özgür ve rahat düşüncelerinizi söyler misiniz?

Oh bittiii benden bu kadar ..
 
Dizi ve film çok izlerim bu diziyi de izlerim ama yorum yapma kısmına gelince hiç beceremem beni es geçin yazdıklarınızı okumak benim için çok keyifli
 
@Erva iyi bir şekilde diziyi dikkatli bir şekilde izleyip iyi notlar çıkarmışsın yüreğine afiyet olsun,,, 🌹🙃

Diziyi şu sıralar izleyemem netfilix aktif değil, kardeşimden kullanıyorum reklamsız aktif ederse bende aktif olacak,,,
Netfilix aktif olursa izlerim inşallah diziyi, severim böyle dizileri insanlara bir şeyler katan, sorgulayan, sorgulatan, düşündüren,,,,
 
Oldukça kaliteli bir yapım olmuş , bir kaç yorum yaptıktan sonra filme puan vereceğim.
Adolescence ; bizi gençliğin o bulanık, çalkantılı ve aynı zamanda büyülü dönemine götürüyor. Ama bunu sadece yaşla sınırlı bir geçiş olarak değil , bir varoluş arayışı, kimlik çarpışması ve içsel devrim olarak ele alıyor.

Adolescence, bir ruhun kendi kabuğunu kırarak yeniden doğmasıdır diyebiliriz. Karakterler sadece büyümüyor; aynı zamanda eski “ben”lerini yitirip, yerine ne koyacaklarını bilmeden karanlıkta ilerliyorlar. Bu belirsizlik, onları hem kırılgan yapıyor hem de özgür.

Her bölüm, izleyiciyi kendi içsel gençliğine, bastırdığı korkulara, hayalini kurduğu ama adını koyamadığı arzulara götürüyor. Zamanın çizgisel olmadığını, geçmişin bugünde yankılandığını, geleceğinse şimdide şekillendiğini hatırlatıyor.

Aslında dizide işlenen konu “armonik” yani ; bir yeni bir model yaratmayı bize resmediyor. Diyebilirim ki dizi de tam olarak o eski kalıplardan kopup yeni bir benlik kurma çabası içinde. İşte bunu tam olarak karşılayan kelime “armonik”.

Devam edeceğim…
 
Dizide gözüme çarpan ilk şey başlangıçtaki masumiyet karinamesi: Kimliğin İlk Katmanı

Dikat ettiyseniz ilk bölümlerde çocuk kendini suçsuz, edilgen, hatta kurban gibi sunuyor. Bu, ergenliğin ilk savunma mekanizmasıdır: “Ben iyi biriyim ama dünya kötü.” Bu noktada karakter, dış dünyayı tehdit olarak algılıyor ve kendi içindeki gölgelerle yüzleşmeye hazır değil. Masumiyetin ardında aslında büyük bir korku var, sistemin onu ezmesi, anlaşılmaması, sevgi görememesi. @EfuL!m bu bağlamda ben diziyi çok önemli buluyorum @Meva şeninde izlemeni şidetle öneriyorum , büyüttüğün iki çocuk var… Devam edelim

Bu suçsuzluk, onun bilinçli bir yalanı değil, henüz kendini tam anlamıyla tanımamış bir zihnin dürüst yansıması.

Gelelim ortadaki kırılmaya: Yansıtma ve Yüzleşme

Bölümler ilerledikçe, karakterin bastırdığı öfke ve kimlik çatışmaları yüzeye çıkıyor. Dış dünyaya yönelttiği suçlamalar yavaş yavaş içe dönmeye başlıyor. Kendini sorgulamaya başlıyor ama bu süreç şefkatli değil, yıkıcı bir şekilde gerçekleşiyor.
Bu noktada karakterin agresifleşmesi, aslında onun içindeki “ben”e karşı duyduğu öfkenin dışavurumu. Kendini olduğu gibi kabul edemediği için, etrafındakileri incitiyor. Bu bir savunma değil artık bu, kontrolü kaybetme hali. Bunu gelişim çağında etrafımızdaki tüm gençlerde maalesef görebiliyoruz . Okul ortamını gördünüz maalesef okullarımız bundan farksız ve dizide izledikleriniz bire bir okullarımızda yaşananlardır.


Son bölümlerdeki agresyon: Kimliğin Soyulmuş Hali

Agresifleşme, karakterin “saf hali”nin ortaya çıkışıdır. Bu artık sosyal maskelerden arınmış, dürtüsel, filtrelenmemiş bir benliktir. Dizi burada aslında çok çarpıcı bir noktaya ulaşıyor: Suçsuzluk bir başlangıç yanılsamasıydı. Gerçek büyüme, kendi karanlık tarafını tanıyıp, onunla nasıl başa çıkacağını öğrenmekle başlar.
O yüzden son bölümlerdeki öfke, yozlaşma değil; kimliğin soyulmuş, kabuksuz hali gibi okunabilir.

Yaptığım bu analiz, karakterin gelişimini klasik “kahramanın yolculuğu” formatına ters bir şekilde işler. O, iyiden kötüye değil bilinçsizlikten ham gerçeğe doğru evrilir.

Bundan sonraki yorumuma Jung ve Freud perspektifi ile devam edeceğim.

Devam edeceğim…
 
Gerçekliğin farkında olmayan bir "çocuk" görüyorum ben @Qasem Aynı şu şekilde bir ara Süpermenleri izleyip birinci kattan ya da balkondan atlayan çocuklar gibi. Gerçeklik algısı kaybolmuş. 9-10 gibi başladığını farz edersek ve çocuk 13 yaşında ölümü ve cinayet kavramı kayıp çocukta. Hayal dünyasında. Aynı oyunlarda ölen karakterin tekrar canlanacağını düşünüyor. Ne kadar ürpertici.
 
@Erva evet… Bu gerçekten ürpertici bir gözlem. Çünkü burada yalnızca bir çocuğun gerçekle bağını yitirmesi değil, gerçekliğin onun için hiç inşa edilmemiş olması söz konusu.

Senin bahsettiğin çocuk—ister Adolescence dizisindeki karakter, ister hayatın içinden biri olsun—bir hayal evreninde sıkışmış gibi. Süpermen izleyip balkondan atlayan çocuk gibi, onun için ölüm bir oyun, cinayet sadece bir “sahne.” Çünkü zihinsel dünyasında sonuç yok, geri dönüşsüzlük yok. Zararın ne demek olduğunu içselleştirmemiş, çünkü gerçekliğin sınırlarını hiç öğrenmemiş.

Bu noktada ne oluyor?
Ölüm bir kelime sadece—duygusu yok.
Cinayet bir eylem—ama karşılığı yok.
Acı belki var, ama sadece başkası yaşadığında.
Kendi bedenini bile bir “avatar” gibi görüyor olabilir: düşse, öleceğini sanmıyor.

Ve evet, eğer bu hayal dünyası 9-10 yaşlarında başladıysa ve 13 yaşında hâlâ sürüyorsa, bu sadece çocukça bir hayal değil derin bir algı kopması, bir tür dissosiyasyon. Gerçeklik, onun zihinsel oyun evreni içinde yeniden şekillenmiş. Öyle ki, bir oyun karakteri gibi her şeyin resetlenebilir olduğunu sanıyor.

Bu, sadece bireysel bir sorun da değil; toplumsal olarak da bir ayna:
Çocuklara sunulan medya içerikleri, oyunlar, şiddetin estetize edilmesi…
Ailelerin ve eğitim sisteminin gerçeklik algısını inşa etmedeki yetersizliği…
Ve nihayetinde, çocuğun duygusal olarak yalnız bırakılması.

Böyle bir çocuk yalnızca kayıp değil ,tehlikeli biçimde kırılgan. Çünkü zarar verebilir, zarar görebilir, ama hangisinin ne olduğunu anlayamayabilir. Belki de en tedirgin edici olan: vicdanı henüz uyanmamış olabilir.
 

Konuyu görüntüleyen kullanıcılar

Tema editörü

Ayarlar Renkler

  • Mobil kullanıcılar bu fonksiyonları kullanamaz.

    Alternatif header

    Farklı bir görünüm için alternatif header yapısını kolayca seçebilirsiniz.

    Görünüm Modu Seçimi

    Tam ekran ve dar ekran modları arasında geçiş yapın.

    Izgara Görünümü

    Izgara modu ile içerikleri kolayca inceleyin ve düzenli bir görünüm elde edin.

    Resimli Izgara Modu

    Arka plan görselleriyle içeriğinizi düzenli ve görsel olarak zengin bir şekilde görüntüleyin.

    Yan Paneli Kapat

    Yan paneli gizleyerek daha geniş bir çalışma alanı oluşturun.

    Sabit Yan Panel

    Yan paneli sabitleyerek sürekli erişim sağlayın ve içeriğinizi kolayca yönetin.

    Box görünüm

    Temanızın yanlarına box tarzı bir çerçeve ekleyebilir veya mevcut çerçeveyi kaldırabilirsiniz. 1300px üstü çözünürler için geçerlidir.

    Köşe Yuvarlama Kontrolü

    Köşe yuvarlama efektini açıp kapatarak görünümü dilediğiniz gibi özelleştirin.

  • Renginizi seçin

    Tarzınızı yansıtan rengi belirleyin ve estetik uyumu sağlayın.

Geri