Beyin Fırtınası Yola düşmek, yol almak, yolda olmak...

Her birimiz bu resimle alakalı minimal bir hikaye yazalım mı, ne dersiniz?

Nereyi sığdırsam bilemedim bu hikayeye...
Afganistanın uçsuz bucaksız kurak toprakları, İklimi yalnızlık olan bu coğrafyanın, çöllerinde adressiz dizeler yankılanıyor. Oynayanları ayrı yönetenleri ayrı, çocukların hayalleri yeniden inşaa ediyor burayı. Savaş ortasında bir mazrub(yaralı)gibi kimsesiz, ama yinede uçsuz bucaksız, bitmez yolları var. Kimi özgürlüğe, kimi ölüme, kimi sürgüne çıkar... Yolun nereye çıktığını ne mi belirliyor ; Hürriyete olan aşkınız, yolları aşmak için tükenmeyecek Sabrınız...
Ve bu topraklarda ilk his ettiğim şey ortaçağ 'da bir tanrıça gibi yalnızlık... Burada insanlık kendine sürgün, yürek yine gurbette..

"Aşk ölüm, ölüm aşktır" diyerek çıktığımız bu yolda, çorak bir toprak sanki gönlümüz. Sonu bilinmeyen yolun acaba neresindeyiz!

Yılmaz Erdoğan gibi düşündüm hep. "Yol güzel, varmak değil."
İnsanın yaşadığı en büyük maceralar, en heyecanlı olaylar, en tanışıklıklar ve ayrılıklar hep bir yol üzerinde gerçekleşmez mi?
Kimi yol topraktır, memleketine götürür. Kimi yol müziktir, gönlüne götürür. Kimi yağmur damlalarının vurduğu penceredir, çocukluğuna götürür. Bazen yıldızlardır, aklını alıp başından bambaşka yerlere götürür. Belki bir fikirdir, hedefine götürür. Yada bir suçtur, eceline götürür.
Her ne olursa olsun, yolların götürdükleri yerler değil mühim olan. Yolların kendisi asıl. Onlar güzel.

Zorlanıyor olabilirsin yeni alışkanlıklar edinirken. Veda ederken bazı şeylere, üzülüyor olabilirsin. Yeni bir yolda yürümeye gayret ederken kaygılanıyor olabilirsin. Sen insansın

Seni yola düşüren, yol boyu nice kolaylıklar sunacak.. O oldurdukça güvenin artacak..

Çok eskidendi...
Merak ederdim, nasıl gülebiliyorum Gazzenin çocukları...
İlk cevabı kabil sokaklarında almıştım aslında...
Sonra Yemen çöllerinde...
Sonra Mülteci kamplarında...
Ve nihayetinde, Somalide, Arakanda herşeye rağmen gülebilen çocuklara rastlamak belkide bu dünyayı yeniden imar etmek isteyenlere güç veren tek şeydi...

Lakin Gazze in çocukları çok farklıydı...
Gazzeliler
Her şeye rağmen gülümseyebilenlerin sanki temsilcisi gibiydiler...

Ve bu yolla alakalı...
Yola koyulduğunda aldığın azıkla alakalı,
Kiminle yola koyulduğunla alakalı,
Herşeyden önemlisi ne için yola koyulduğunla alakalı...

Yolunuz yolumuz ey genç fidanlar...

Qasem