Tek çiçekle bahar gelmez.

İnsan topluluklarını ötekileştirip eleştirme hali kadar ifrit olduğum bişey yok. Diyor ki “Toplum kötüye gidiyor”. E toplum dediğin kim? Sen, ben, biz değil miyiz? Komşuluk öldü, diyor. Komşu dediğin sen ve apartmanındakiler değil mi? Sosyal medyadaki dil çok kötü deniyor. Sosyal medyayı bizler kullanmıyor muyuz? Tiktok’daki gençler feci diyor. Pardon da kim bu gençler? Senin benim çocuklarımız değil mi?

Bir şeyin gidişatından memnun değilsek ilk yapacağımız şey o şeyin “parçası” olduğumuzu fark edip önce kendimizi düzeltmektir.

Toplum kötüye gidiyorsa, önce benim iyiye gitmeye gayret etmem gerek. Komşuluk mu ölmüş? Alırım kahvemi tıklatırım komşumun kapısını. Sosyal medyada dili mi beğenmiyorum? Bakayım bakalım ben buraya neler yazıyor, ne yorumlar yapıyorum? Gençlikten dert yanmadan önce evimdeki gençlere yaptığım yatırımı görebilirim mesela…

Ha diyeceksiniz ki “Bi ben yapsam ne olur?” Bende derim ki, tek çiçekle bahar gelmeyebilir ama baharın gelmesi için önce o tek çiçeğin açması gerekir.

Hatice Kübra Tongar

Çapkınlar için kullanılan bir söz o geldi aklıma

İnsan kendi yozlaşmışlığını hep başkalarını eleştirerek, onları yererek kapatmaya çalışır.
Bu aynen şu olaya benzer ; Adam İslama, müslümanlara, islami değerlere düşmanlık yapar, vahyden, tesettürden, islami ritüellerden rahatsız olur, ama sorsan müslümanlığı kimseye bırakmaz. Başlar hikayelendirmeye vay dedesi Kuran okurmuşta, annesi tesettürlüymüşte... Saçmalar durur... Ama kendi yozlaşmışlığını asla göremez.
Kendi gibi çıkarcı, lümpen, zibidi, dolandırıcı Müslüman geçinen ama islami ahlak ve ilkelerden zerrece eser barındırmayan kişileri örnek göstererek tüm müslümanlara mal eder de dönüp aynaya bakmaz. Sende Müslümanın efendi!!!!

O yüzden en çok dert yakınanlar yakındıkları yozlaşmanın bir parçası olduklarını göremediklerinden ve bunun için birşeyler yapmaktansa sadece eleştirmeyi marifet sananlardır...