İçiniz sıkılınca ne yapıyorsunuz? Mesela şuan kalbimi sanki ellerine almışlarda sağlı sollu sıkıp nefes almamı engelliyorlar. Balkondan bakıyorum manzara yetmiyor, izleyecek şeylere bakıyorum boğuyor. Bu durumlarda neler yapıyorsunuz?
-
Foruma hoş geldin 👋, Ziyaretçi
Forum içeriğine ve tüm hizmetlerimize erişim sağlamak için lütfen foruma kayıt olun veya giriş yapın. Üyelik tamamen ücretsizdir ve sadece birkaç dakikanızı alır.
Sıkılınca Ne Yapıyorsunuz? (1 Görüntüleyen)
- Kullanıcı Erva
- Başlangıç tarihi
- - Forum Kalemi Cafe
Olmayabilir
FK Yorumcu
Gece forum sakinlerinin yasadiklari sorunlara coxum bulmak bizim asli gorevlerimizdendir cozum basit Saat 24 e gelirken yazmissin o saatte cogu insan deli gibi uyur sende dene
(Sayet ayni sorun gunduzde devam ederse @AsyA @Qasem @EfuL!m @Meva @sükutu-ezber le beraber bu kadar insan bir araya gelip cozum uretemiyor ise kendilerini en yakin kopruden asagi atsinlar)
(Sayet ayni sorun gunduzde devam ederse @AsyA @Qasem @EfuL!m @Meva @sükutu-ezber le beraber bu kadar insan bir araya gelip cozum uretemiyor ise kendilerini en yakin kopruden asagi atsinlar)
- Katılım
- 3 May 2020
- Mesajlar
- 16,827
- Çözümler
- 12
- Tepkime puanı
- 45,265
- Puan
- 113
- Konum
- FK
- Web sitesi
- forumkalemi.com
@Erva Bu tarif ettiğin şey, öyle “sıkıldım” kelimesiyle geçiştirilecek bir his değil.
Sanki içte bir daralma değil de, içine birisi çökmüş gibi.
Ve evet, bazen dış dünya hiçbir işe yaramıyor. Manzara yetmiyor, video sıkıyor, nefes bile almıyormuşsun gibi oluyor. Bu anlar… geçici oluyor ama geçene kadar insanı mahvediyor.
Benim “çözümüm” yok belki ama sana iyi gelebilecek şeyleri sıralayabilirm.
Sevdiğin varsa ona sımsıkı sarıl , yoksa en sevdiğin birine sarıl bu duygularını daha rahat kontrol etmemi sağlar , kalp ancak başka bir kalp tarafından teskin edilir.
Hissettiğini bastırma, şu an hissettiğin şeyi bir yere yaz. Kendi kendine konuş, ses kaydı al, bir şey karala.“Kalbimi ellerine almışlar gibi” dediğin cümle çok gerçekti. Bu tür cümleler ruhunun çıkış noktası gibi bunları yapman o sıkışıklığı hafifletir.
Ayağa kalk, vücudunu hafifçe salla. Ellerini ovuştur, alnına dokun, gözlerini kapat. Ruhun donmuş gibi hissediyorsa, bedenini çözmeye çalış. Bazen 3 dakikalık bir nefes yürüyüşü bile o sıkışıklığın kapağını açar.
Kendine Şunu Söyle: “Bu hal kalıcı değil.” Ne kadar klişe gibi dursa da, zihnin içinde bunu kendine tekrarlamak o sıkışıklığın ‘sabitlenmesini’ engeller. Çünkü beyin bazen bu karanlık anı sonsuz sanır. Oysa değil. Hiçbir duygu, sonsuza dek kalmaz. Aşk hariç…
Bu sıkışma ne zaman tekrar ediyor?
Akşamları mı? Belirsizlikle dolu günlerde mi?
Yalnız hissettiğinde mi yoksa kalabalıkta mı?
Bu sorulara cevabın yoksa bile sorun değil.
Ama sıkıldığında değil, daraldığında bir yere yaz:
Bugün neredeydim, kimleydim, ne düşündüm?
Bunların cevapları seni mutlu edecektir.
Bir süre sonra bir desen çıkacak. Ve bu deseni gördüğünde, kendini suçlamak yerine anlamış olacaksın.
Ve Son olarak…
Şu an sana biri sadece şunu söylese bile iyi gelebilir: “Seni anlıyorum. Oradasın, hissediyorsun ve bu çok gerçek.” Biz Fırum kalemi ailesi olarak buradayız, yazmak istersen yaz. Sessiz kalmak istersen de kal. Ama bu an geçecek, çünkü daha önce de geçti. Ve sen fark ettiğin için, kaybolmuyorsun.
Sanki içte bir daralma değil de, içine birisi çökmüş gibi.
Ve evet, bazen dış dünya hiçbir işe yaramıyor. Manzara yetmiyor, video sıkıyor, nefes bile almıyormuşsun gibi oluyor. Bu anlar… geçici oluyor ama geçene kadar insanı mahvediyor.
Benim “çözümüm” yok belki ama sana iyi gelebilecek şeyleri sıralayabilirm.
Sevdiğin varsa ona sımsıkı sarıl , yoksa en sevdiğin birine sarıl bu duygularını daha rahat kontrol etmemi sağlar , kalp ancak başka bir kalp tarafından teskin edilir.
Hissettiğini bastırma, şu an hissettiğin şeyi bir yere yaz. Kendi kendine konuş, ses kaydı al, bir şey karala.“Kalbimi ellerine almışlar gibi” dediğin cümle çok gerçekti. Bu tür cümleler ruhunun çıkış noktası gibi bunları yapman o sıkışıklığı hafifletir.
Ayağa kalk, vücudunu hafifçe salla. Ellerini ovuştur, alnına dokun, gözlerini kapat. Ruhun donmuş gibi hissediyorsa, bedenini çözmeye çalış. Bazen 3 dakikalık bir nefes yürüyüşü bile o sıkışıklığın kapağını açar.
Kendine Şunu Söyle: “Bu hal kalıcı değil.” Ne kadar klişe gibi dursa da, zihnin içinde bunu kendine tekrarlamak o sıkışıklığın ‘sabitlenmesini’ engeller. Çünkü beyin bazen bu karanlık anı sonsuz sanır. Oysa değil. Hiçbir duygu, sonsuza dek kalmaz. Aşk hariç…
Bu sıkışma ne zaman tekrar ediyor?
Akşamları mı? Belirsizlikle dolu günlerde mi?
Yalnız hissettiğinde mi yoksa kalabalıkta mı?
Bu sorulara cevabın yoksa bile sorun değil.
Ama sıkıldığında değil, daraldığında bir yere yaz:
Bugün neredeydim, kimleydim, ne düşündüm?
Bunların cevapları seni mutlu edecektir.
Bir süre sonra bir desen çıkacak. Ve bu deseni gördüğünde, kendini suçlamak yerine anlamış olacaksın.
Ve Son olarak…
Şu an sana biri sadece şunu söylese bile iyi gelebilir: “Seni anlıyorum. Oradasın, hissediyorsun ve bu çok gerçek.” Biz Fırum kalemi ailesi olarak buradayız, yazmak istersen yaz. Sessiz kalmak istersen de kal. Ama bu an geçecek, çünkü daha önce de geçti. Ve sen fark ettiğin için, kaybolmuyorsun.
Çünkü k mu geniş yerin? Topluca Fk yi de al daralip sıkılmayalım buradaSıkılmaya vaktim olmuyor hamdolsun
