Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz.. Tarayıcınızı güncellemeli veya alternatif bir tarayıcı kullanmalısınız.
Karşılaştığımızda beni çok yorgun bulacaksın. Eteklerimde beklentisizlik ve inançsızlık dökülüyor olacak. Ne gerek var ben yapardımlar bağıracak mesela gözbebeklerimden. O eşik de durup sana baktığımda kirpiklerim de sözlerine manasız bakış akacak. Yolda yürürken söylenen sözlere hükümlerimi bozdurdum. Sözlerini eyleme dökme sırasında "borcum olsun sonra öderim" diyenler yüzüne. O kadar borç birikmişti ki bende sözlere inançlarımı bozdurdum. Ne borç var ne sözlere inanç. O eşikten geçeceksen sözleri kapı kenarında bırak lütfen.
O eşiği geçtiğimizde bahar akşamları kurulan masalar gibi masa kuralım. Karşı karşıya oturalım önce bakışalım. Baktığında huzur bulursun, gölgem serin ruhum deli doludur. Peki sen sahip olacak mısın? Bir hayvanı sahiplenmek gibi değil. Mesela ses tonumun her rengine sahip olacak mısın? Yüzümü düşürünce kaldıracak mısın? Omzum çökünce dik durmam için destek verecek misin? Biraz cebimde nazlarım var mesela benimde. Paylaşabilirim. O masada geceye yayılan şen kahkahalarım var. Kalbine tebessüm, aklına eğlence verir.
Yatıralım alacak, verecekleri masaya. Toprak ayağımızı gıdıklarken. Uzaktan rüzgar ve dalga sesine Müzeyyen Senar karışsın mesela. Biraz karpuz yiyelim. Yanında az peynir olsun. Sen aklıma hükmet ben kalbine. İkisinin dengesini tutturalım. Ben hayatına bitki örtüsü olup çiçek açtırayım, sen toprağıma güç olup sınırları koru. Hayatımız birbirine karışsın birbirimizin yaralarını inceleyelim. Sen benim yaralarımı sar, ben senin kuraklığına cennet bahçesi inşaa edeyim.
Rüya bu ya uyanalım. Sabah işe gidelim, yine karşılaşmayalım. Gerçekler böyle olmaz desin aklımız. Ama hep başka yol düşüncesi kalbimizde saklı olsun..
Çok yorgun beynim bu sıralar adam. Keşke şuan karşımda olsan kim olduğunu, nasıl huzur verdiğini bilebilsem. Bazen hayal kuruyorum zorlayarak kendimi. Kandırmak zor olsada. Öyle hırçınım ki kolay kanmıyorum, kolay ikna olamıyorum artık güzel şeylere.
Hayal bu ya belli yaş olgunluğuna gelmişiz seninle. Görmüş geçirmiş elektekileri yerlerine yerleştirmişiz. Zaman teknolojinin uçtuğu dönem. Biz herşeye rağmen küçük bir sahaf dükkanı açmışız. Küçücük. Az ama öz kıymetli alıcılarımız var. Dostlar edinmişiz. Gülmesini bilen, sohbeti cennet olan. Dükkana girdiğinde taze çay ve kurabiye kokusu ile karşılanıyorsun. Pencere önünde çiçeklerimiz, kapı kenarlarında uyuyan kedilerimiz var. Her sabah kapı önünde küçük bir masada kahvaltı yapıp sohbetler ediyoruz fesleğen kokusu eşliğinde. Hiç bitmiyor konuşacaklarımız. Ve masada konuklarımız. Her seferinde ben mızıkçılık yapıyorum. Konuşmayı bozuyorum. Her seferinde sen gülerek bakıp konuşmayı başka yöne çeviriyorsun. Çünkü bu hatunu bilirsin çabuk sıkılır. Ama çayını tazelemekten hiç bıkmaz.
Ben bulutlara ve ağaçlara bakarım, sen bana. Hayal bu ya öyle işte. Eve gitmeden bir sahil kenarında oturup denizi izleriz hiç acele etmeden. Geçmişin hesabını kapatmış anda kalmayı başaran nadir insanlardanmışız. Konuşurken hep biz diye konuşurmuşuz. Evimiz iki gözmüş. Ne fazla eşya ne lüks işler. Kapı önünde kitap okuyup çay içmek için sedirimiz, nefes almak için gökyüzümüz varmış. Birde birbirimizin gözlerine bakıp varlığımıza şükrettiğimiz kalplerimiz.
