Ders çalışman gerekiyor, bir plan yapıyorsun; 500 soru çözmen 8 konu bitirmen lazım, önüne milyon tane kaynak yığıyorsun, sonra üç soru çözünce “yok yaaa ben bunu halledemem” deyip kalkıyorsun başından...
Temizlik yapman lazım, camlar, halılar, koltuklar, mutfak dolabı, banyo... bir anda temizleyip çıkman lazım işin içinden, bu yüzden bir türlü başlayamıyorsun...
Okumaya niyetlendiğin onlarca kitap var ama vaktim yok diye kapak açmıyorsun...
İbadetler... beş vakit namazdan biri kaçtı diye hepsini bırakıyorsun, hatim bir anda bitmedi diye bir sayfa açıp okuyamıyorsun... onlarca oruç borcun var, hepsini peşpeşe tutamam deyip birini bile tutmuyorsun...
Bir testi bitirmek, bir camı silmek, günde bir sayfa kitap okumak, bir gün borcunu tutmak... önemsiz bir adım gibi değil mi?
Hepsini bir anda yapacak gücün olmadığı için o ilk adımı hiç atamıyorsun. Azar azar olunca bitmiyor gibi...
Bir yerde okumuştum, bize ömrümüzün sonuna kadar yememiz gereken yemeklerin hepsini bir arada gösterip “ölene kadar bunların hepsini yiyeceksin” deseler strese girerdik, nasıl bitireceğimizi düşünürdük muhtemelen. Ama biz her öğün azar azar yiyerek bitireceğiz onu. Bir anda değil...
İşte gözünde büyüyen ve hep ertelediğin o iş her neyse dostum; şimdi başla... azar azar, yavaş yavaş ama sürekli ve sürekli...
Unutma “taşı delen suyun kuvveti değil, damlaların sürekliliğidir.”
Sen neyi gözünde büyütüyorsun peki?
Şeyma Çekici
Temizlik yapman lazım, camlar, halılar, koltuklar, mutfak dolabı, banyo... bir anda temizleyip çıkman lazım işin içinden, bu yüzden bir türlü başlayamıyorsun...
Okumaya niyetlendiğin onlarca kitap var ama vaktim yok diye kapak açmıyorsun...
İbadetler... beş vakit namazdan biri kaçtı diye hepsini bırakıyorsun, hatim bir anda bitmedi diye bir sayfa açıp okuyamıyorsun... onlarca oruç borcun var, hepsini peşpeşe tutamam deyip birini bile tutmuyorsun...
Bir testi bitirmek, bir camı silmek, günde bir sayfa kitap okumak, bir gün borcunu tutmak... önemsiz bir adım gibi değil mi?
Hepsini bir anda yapacak gücün olmadığı için o ilk adımı hiç atamıyorsun. Azar azar olunca bitmiyor gibi...
Bir yerde okumuştum, bize ömrümüzün sonuna kadar yememiz gereken yemeklerin hepsini bir arada gösterip “ölene kadar bunların hepsini yiyeceksin” deseler strese girerdik, nasıl bitireceğimizi düşünürdük muhtemelen. Ama biz her öğün azar azar yiyerek bitireceğiz onu. Bir anda değil...
İşte gözünde büyüyen ve hep ertelediğin o iş her neyse dostum; şimdi başla... azar azar, yavaş yavaş ama sürekli ve sürekli...
Unutma “taşı delen suyun kuvveti değil, damlaların sürekliliğidir.”
Sen neyi gözünde büyütüyorsun peki?
Şeyma Çekici
