Hani bazen deriz ya "bu sohbetler ne kadar sıradanlaştı artık. Hergun, hergun aynı şeyler. benzer iş, benzer yemek, benzer insanlar, benzer ortamlar hatta bazen aynı nefesler. Herşey çok sıradan"
Kesintisiz, bol ve daim olan şeyler ne kadar sıradan oluyor gözümüzde değil mi? Mesela nefes almak, mesela görmek yada yürümek. O kadar varlar ki, o kadar yok olurlar.
Sevgisine boğulduğumuz aile, yokluğunu yaşamadığımız sağlık, sıcaklığı ensemizde olan sevgili, eli elimizdeki dost, sürekli uzayan tırnak, tutabildiğimiz eller, kırpabildiğimiz gözler... Hep varlar hep yanımızda, yakınımızda olan ama çoğunlukla yok saydığımız şeyler.
Hadi bugün şükür edelim. İyi ki var diyelim. Yada fark edelim. Sen bugün hangi sıradanlığına şükür ediyorsun?
Ben bugün his edebilen tenime iyi ki var diyorum.
Kesintisiz, bol ve daim olan şeyler ne kadar sıradan oluyor gözümüzde değil mi? Mesela nefes almak, mesela görmek yada yürümek. O kadar varlar ki, o kadar yok olurlar.
Sevgisine boğulduğumuz aile, yokluğunu yaşamadığımız sağlık, sıcaklığı ensemizde olan sevgili, eli elimizdeki dost, sürekli uzayan tırnak, tutabildiğimiz eller, kırpabildiğimiz gözler... Hep varlar hep yanımızda, yakınımızda olan ama çoğunlukla yok saydığımız şeyler.
Hadi bugün şükür edelim. İyi ki var diyelim. Yada fark edelim. Sen bugün hangi sıradanlığına şükür ediyorsun?
Ben bugün his edebilen tenime iyi ki var diyorum.
