Mutlu Evlilik !...

2 yıl önce evlenmiş bir kardeşimizin anlattıkları ve gençlere tavsiyeleri...

"Yaşım 30’a yaklaşınca ailem ve akrabalarım 'Daha ne zaman evleneceksin' baskılarını arttırdılar.
Sürekli olarak bir tanıdık kız tavsiyeleri vardı.
Sonunda yakın bir arkadaşımın tavsiyesiyle, biriyle görüşmeye karar verdim.
Sakin efendi bir kızdı.
Kafalarımız ilk dakikadan itibaren uyuştu.
Sonrasında 6 ay kadar birbirimizi tanıdık.
Evlenme fikri iyiden iyiye kafamda yerleşti.
Ailelerimiz de hemen hemen aynıydı.
Ortalama geliri olan mütevazı yaşayan insanlardı.

Evlilik konuları açıldığında kendisinden önce evlenen arkadaşlarının nasıl evlilik teklifleri aldıklarından bahsediyor, her detayını uzun uzun anlatıyordu.

Sürprizler, organizasyonlar, balonlar, lüks restoranlar, pahalı tektaş yüzükler vs. vs…

Aslında bir çoğu romantik filmlerdeki ya da dizilerdekinin aynısıydı.
Muhtemelen kendisi de böyle şeyler bekliyordu. Sonuçta böyle şeyler ÖMÜRDE BİR KERE ! yapılan şeylerdi.

Kendimi hazırlamıştım o akşamki yemekte evlilik teklif edecektim.
Lüks bir restorandan rezervasyon yaptım.
Tektaş yüzük aldım. Kıyafet ayakkabı vs…
Hazırlandım gittim.
Yemekten sonra onun beklediği şekilde dizimin üzerine çöküp evlilik teklif ettim.
Filmlerdeki, dizilerdeki gibi… Kabul etti. İkimizde çok mutluyduk.
Tabi bu gecenin bana maliyeti yaklaşık 5 Bin TL oldu.

Konu haliyle kız isteme, nişan, düğün bölümüne gelmişti.
Ailemle birlikte gittik.
Bu işlerden çok da anlamadığım için kız arkadaşım bana yapılması gerekenleri söylüyor bende ne lazımsa alıyordum.

Kız istemeye giderken bir çiçek, bir çikolata devri maalesef kapanmış.
Özel gümüş gondol içerisinde en kaliteli ve en pahalı çikolatalardan almak, en büyük çiçeği yaptırmak gerekiyormuş…

Eee kız istenirken damat şık olması gerekiyor malûm. Takım elbise, çiçek, çikolata derken 4 Bin lira da bu bölümde masraf ettik.
Kahvelerimizi içtik aile büyükleri kızı istedi…
Malum durumlar. Gecenin sonunda çok mutluyduk.

Nişan günü belirlendi hazırlıklar başladı.
Salon, kuaför, hediyeler, bohçalar, yüzükler, elbiseler, fotoğrafçı vs. Derken 13 Bin TL masraf ettik.
Yakın akrabalar ve arkadaşlarımızın katılımıyla güzel bir gece oldu.

“Olsundu, mutluluğumuz için her şeye değerdi.
Ömürde bir kere oluyordu sonuçta.”

Şimdi sıra kına ve düğündeydi.
Mütevazı bir semtten evimizi tuttuk.
Fakat ne o evi doldurmak için ne de düğün masrafları için ikimizin ailesinde de para yoktu.

Kendi birikimimi de evlilik teklifi, nişan vs derken bitirmiştim.
Ailemin birikimi de ancak takılara yetecekti. Ailelerimizi yormamak adına kendimiz kredi çekmeye karar verdik.
100 Bin TL kredi çektik.
Evlendikten sonra takılan takılarla bir kısmını kapatıp gerisini de taksitle ödeyecektik.

Evimiz için alışverişe çıkmaya başladık.
Mobilya, perde, beyaz eşyalar, halılar vs derken 60 Bin TL harcadık.
“Olsundu mutluluğumuz için her şeye değerdi. Ömürde bir kere oluyordu sonuçta.”

Bu arada düğün salonunu bulduk, alyans, davetiyeler, nikah şekerleri, gelinlik, damatlık, düğün albümü çekimleri, saçı, makyajı, yakın akrabalara hediyeler, bahşişler, çiçekler vs derken elimizde kalan paranın
40 Binini de böyle harcadık.
Düğünden sonra balayı tatili olmazsa olmazdı.
İyi bir acenteden balayı için tatil satın aldık.
12 Binde orada gitmişti.

Düğünden bir gün önce kına gecemiz vardı.
Yine aynı prosedürler burada da işledi. Salon, kıyafet vs. vs. 15 Bin TL maliyetle kına gecemizi de yaptık.

Düğünümüz tamda eşimin istediği gibi oldu. Arkadaşları ne yaptıysa bizde yapmıştık.
Kimseden eksik kalmadık çok şükür (!)

Düğün balayı tatili vs. bitti. Acı gerçeklerle yüzleşmeye başladık. Toplamda 150 Binin üzerinde masraf yapmıştık.
Benim ailemin aldığı 30 Binlik takı ve eşimin ailesinin aldığı hediyeler hariç!

Çektiğimiz kredinin bir bölümünü takılarla kapattık. Geri kalanını da taksitle 2 yıldır ödüyoruz.

İkimiz de çalışmamıza rağmen birimizin maaşı krediye gidiyor. Diğerimizin maaşı da evin ihtiyaçları, kira vs derken ucu ucuna yetiyor.

Bazı aylar onu da yapamıyoruz.
Bu maddi sıkıntılar yüzünden eşimle sürekli kavga ediyor, birbirimizin kalbini kırıyoruz.

“Mutluluğumuz için her şeye değer” derken, meğerse mutsuz olmak için her şeyi yapmışız.

Sonradan düşündükçe anlıyor insan, evlilik teklifi için lüks restorant ve en gösterişlisinden tektaş yüzük olmasa olmaz mıydı acaba?

Kız isteme bölümünde en lüks çikolata ve çiçek yerine orta halli olsa olmaz mıydı?
Ev için aldığımız misafir odası, misafir yemek takımı, misafir masası, en lüksünden beyaz eşyalar, bir koltuk fiyatına aldığımız o küçücük sehpalar olmasa olmaz mıydı?
Bir oturma gurubunda mutlu olmaz mıydık?

Kına gecemizi böyle şaşalı değil de daha mütevazi yapsak hatta balo gecemizin içinde olsa olmaz mıydı?Düğünümüzü daha uygun fiyatlı bir salonda yapsak
olmaz mıydı?

Olmazdı...
O zaman sosyal medyada düğününün her detayını paylaşanlardan, arkadaşlarından,
Fatma Teyzenin kızının düğününden,
İbrahim Amcagilin düğününden eksik kalırdık !!! Nasılda ayıplarlardı bizi, küçümserlerdi belki de!!!

Velhasıl 2 yıldır çektiğimizi bir biz biliyoruz…
Mutlu olmak için ömrümüzün ve evliliğimizin en güzel 2 yılını, 3 saatlik bir düğün için harcadık.

Borcumuz ne zaman bitecek belli değil.
En güzel düğün bizimki olsun diye daha kaç yılımızı kavgalarla heba edeceğimiz belli değil.
Bu gidişle belki de borcumuz bitmeden bizim sabrımız bitecek ve ayrılacağız...

Sen sen ol bekar kardeşim, yapma!
Mutlu olmak için evlen, borç ödemek için değil.

Ömrünün en güzel yıllarını bankalara ipotek etme.
Asla faiz ile helal bir ev kurabileceginin yanılgısına kapılma.
O evde asla huzur olmuyor.

Düğünde hediye ettiğin süslü ponponlu şekerlerin unutulur ama maddi sıkıntı durumunda eşine söylediğin en küçük söz yıllarca yara olarak kalır..." dedi...

Bende bir ablanız olarak Murat Temur kardeşimizin evliliğinden kendinize pay çıkartın derim.
Gönlünü kocaman açan bir Murat abiniz var ve
"Evlilik için ne istersin" diye sorulduğunda gelin adayına
"Beni sevsin, karnımı doyursun" yeter diyen bir genç kız...

Zorlaştırmayın evlilikleri. Abartmayın...
Zorlaştıkca zina, yalan, fuhuş, babasız çocuklar vs daha da artacaktır.
Kendi elimizle kendimize yazık etmeyelim.
Safiye Çetinkaya

Valla ne doğru bir yazı olmuş günümüzde aman onun var benim de olsun aman benim ondan ne eksiğim var bana da yapılsın gösteriş uğruna ne yuvalar yıkılıyor yazık cidden yazık

Şimdi bu konuda şunları dile getirmek isterim benim kız kardeşim evlendi babam oğlum durumları iyi değil sakın ha lükse gitmeyin duyarsam helal etmem hakkımı dedi o zaman yurt dışındaydı babam tır şöförüydü kendisi babamın dediklerini yaptık ne para ne düğün salonu bi gelinlik bide yemek verdiler çok güzel gündü hem kız kardeşim için hemde benim için güldük oynadık kardeşimle düğün günü 4 tanede erkek yeğenim var hepsini çok seviyorum @SiyahSancaktaR, güzel bir konuya değinmişsin eywallah hocam, anne ve babalar lütfen bu konuyu ciddiye alın sonra çocuklarınızın yuvası yıkılmasın.

Her şey dönem dönem. Eskiden esya yokmuş, ev eşyası alınıncaya kadar buyuk sıkıntılar çekiliyormuş. O günün ebeveynleri yaşadıklarından yola çıkarak evlatlarımız bizim yaşadıklarımızı yaşamasınlar diye eşyanin tam olmasi yönünde telkinde bulunmuş. Olursa düğün sırasında olur sonra zor alınır diye.
Biz isi abartıp esya kalemini, düğün masrafi kalemini artırmışız. Şimdi düğün sonrasi çekilen sıkıntıları yaşayanlar evlatlarını, az esya cok huzur düsturuyla evlendirecektir diye umut ediyorum

Ben direkt düğün olayını absürt buluyorum. Sırf akrabalar eş dost eğlensin, karnı doysun, gösterişimle havam olsun diye niye borcun altında ezileyim Hadi düğünü de geçtim niye her şey son model niye her şey son teknoloji olmak zorunda? Ayağını yorganına göre uzat diye boşuna dememiş atalar. Benim gücüm a modeline yeterken niye b son model b yi almaya çalışayım ki? İnsanların açgözlülüğü çok tehlikeli.