Misyonerlerin Amacı Nedir? Doç. Dr. Ahmet Emin SEYHAN

Misyonerlerin Amacı Nedir?

Dinimiz İslam, Müslümanlarla savaşmayan ve onları topraklarından sürmeye çalışmayan başka din mensupları ile iyi ilişkiler içerisinde olunmasını yasaklamaz. [Mümtehine, 60/8-9] Onlarla antlaşma yapmak suretiyle aynı ortamlarda birlikte yaşamayı, ticârî ve insani ilişkiler geliştirmeyi engellemez. Karşılıklı turistik seyahatler yapılmasına ve herkesin kendi inancını istediği gibi özgürce yaşamasına sınırlamalar getirmez. [Kâfirûn, 109/1-6. ]

Çünkü İslam’da düşünce ve ifade özgürlüğü vardır. Başka inanç mensuplarına karşı zorlama, dayatma, sindirme, korkutma, baskı ve yıldırma yoktur. Herkes ibadetlerini kendi mabedlerinde özgürce yerine getirebilir. Kimsenin hak ve hürriyetlerine tecâvüz edilmez. Bilakis gayr-i Müslimlerin hak ve hukukları İslam’ın koruması ve garantisi altındadır. Durduk yerde onlara zorla hiçbir şey yaptırılmaz, zorla imana davet edilmez. [Ğâşiye, 88/21-26.]

Nitekim Hz. Peygamberin Medine’de bütün bunları gerçekleştirmiştir. Hz. Ömer aynı uygulamayı Kudüs’ü fethettiği zaman yapmış, aynı geleneğin temsilci Fatih Sultan Mehmed Han da İstanbul’u fethettiği zaman bunu devam ettirmiştir. Bütün bunlarda müslümanların çıkartacağı çok dersler vardır.

İslam tarihini doğru bilmeyenlerin bir takım yanlış düşünceler içine girmeleri kendi kusurları olsa gerektir. Bunun kendilerini ve başka din mensupları ile barış içinde nasıl yaşayacaklarının yollarını öğrenmeleri icap eder. Bu itibarla inananlara her zaman düşen görev; hikmetle, güzel öğütle ve en güzel mücadele metoduyla böyle kimseleri Allah’ın yoluna davet etmek, [Nahl, 16/125; Fussilet, 41/34] tebliği en güzel şekilde yaptıktan ve en mükemmel örnekliği sergiledikten sonra tercihi onların özgür iradelerine bırakmaktır. [Kehf, 18/29] Kendileri gayri müslimlere güzel örnek olamayanların sadece kendilerini suçlamaları, bütün kabahati onlara atmamaları gerekir. Müslüman olmanın belli sorumlulukları da beraberinde getirdiği hiç bir zaman unutulmamalıdır.



İslam dînî Müslümanlara böyle bir tutumu ve sorumluluğu emrederken, Müslüman beldelerinde İncil dağıtmak suretiyle misyonerlik faaliyetleri yapanlar da her dönemde olmuştur ve günümüzde de olacaktır. Elbette herkes dînini yaymakta ve anlatmakta özgürdür. Buna engel olunması söz konusu değildir. Ancak misyonerlerin kullandıkları bazı yöntemlerin pek doğru ve tutarlı olmadığı da anlaşılmaktadır. Zira bir takım vaadlerle, yurt dışına göç konusunda yardımcı olmakla veya para yardımıyla insanları ikna etmeye çalışmak ya da hastalık, kıtlık, çaresizlik vb. gibi zor anlarında insanların duygularını istismar ederek misyonerlik yapmak da doğru olmasa gerektir.

Diğer taraftan bu tür faaliyetler içerisinde olan misyonerlere şunları ifade etmemiz yerinde olacaktır.

“Sizler Hz. Îsâ’yı peygamber değil, tanrı kabul eden bir inanca çağırıyorsunuz ki, bize göre yanılıyorsunuz. [Mâide, 5/72-75. ] Çünkü böyle bir çağrı bizim inancımıza göre Allah’a şirk koşmaktır. [Mâide, 5/73; İsrâ, 17/111.] Allah’a şirk koşmak en büyük zulümdür. [Lokmân, 31/13; Mâide, 5/72; Hac, 22/31.] Zira Allah’tan başka hiçbir ilah yoktur. [Neml, 27/60-64.] Akıllı ve şuurlu Müslümanların ise şirke düşmeye hiç mi hiç niyetleri yoktur. Zira misyonerlerin dağıttıkları bu kitapların tahrif edildiğini son ilâhî kelam Kur’an Kerim bizlere haber vermekte ve onları kendine yani Kur’an’a inanmaya davet etmektedir. [Nisâ, 4/47]



Muhtaç durumdaki fakir Müslümanları aldatmakla meşgul olmak yerine, Batılı ülkelerde sayıları her geçen gün artan ateistleri ve agnostikleri ikna etmeye ve onları tek Allah’a inanır hale getirmeye gayret etmek daha doğru ve ikna edici olacaktır. Çabaları şüpheci (agnostik) insanlara yoğunlaştırmak ya da hep birlikte tüm insanlığı tek Allah’a imana davet etmek çok daha mantıklı ve tutarlı görünmektedir. [Âl-i İmrân, 3/64.; Mâide, 5/82.]

Kanaatimizce derin kavrayış sahibi hiçbir Müslüman, misyonerlerin bu tuzaklarına düşmeyecektir. Zira son ve mükemmel olan bir dînin mensupları kendi dinlerini doğru öğrenip yaşadıklarında, ahlâkî erdemleri bir davranış bilincine dönüştürdüklerinde her şey çok daha iyi anlaşılacak ve anlatılabilecektir.

Öte yandan asırlardır misyonerler böyle bir gayretin içindeyken ve sürekli planlar yaparak hedeflerine doğru adım adım ilerlerken, İslam’ı istismar aracı veya tartışma konusu yapanların, onun emirlerini hafife alanların, İslam’ın doğru bir şekilde öğrenilmesini engelleyenlerin de bu durumlarını yeniden gözden geçirmeleri uygun olacaktır. Hem “misyonerler geliyor” diye feryat etmek arkasından da İslam dininin öğrenilmesinin önüne bazı engeller ve barikatlar çıkartmak pek tutarlı görünmemektedir.

Bununla birlikte misyonerlerle mücadele edilirken ve onlarla karşılıklı görüş alış-verişinde bulunurken şu hususlara dikkat edilmesi uygun olacaktır.



1. İslam’daki hoşgörü anlayışı ile hareket edilmeli, bu misyonerler kesinlikle incitilmeden, kırılmadan nezaketle ve teennî ile kendi dini görüş ve düşüncelerimiz ortaya konulmalıdır.

2. Birlikte yaşama tecrübesine gölge düşürecek söz ve davranışlardan kesinlikle kaçınılmalıdır.

3. Din ve vicdan özgürlüğünü engelleyici mahiyette herhangi bir olaya sebebiyet verilmemelidir. Hakaret etmeden herkes düşüncesini rahatça ifade edebilmelidir.

4. Dinleri bir rekabet ortamına sokmak gibi bir yanlışın içine düşülmemelidir. Bütün dinlerin temelini teşkil eden ve Kur’an’da zikredilen dört temel ilke olan “tevhîd” (Allah’ın bir ve tek olduğu), “nübüvvet” (Peygamberlerin tebliği), “mead” (ahirette yapılanların hesabının verileceği) ve “adâlet” (hukukun üstünlüğü) ilkeleri daha çok ön plana çıkartılmalıdır.

5. Hıristiyanlık hedef alınmadan ve misyonerlik faaliyetleri de abartılmadan, onların reklamlarını yapma gafletine de düşülmeden en güzel mücadele metodu ortaya konulmalı ve özgüvenle bu faaliyet yürütülmelidir. Bu konuda yeteri kadar birikimi olmayanların ise işi uzmanlarına havale etmeleri en doğru olandır. İslam’ı çok iyi bilenlerin misyonerlerden korkmalarını gerektirecek herhangi bir durum söz konusu değildir.

Sonuç olarak ifade etmek gerekirse, kendine güvenen ve dînini doğru tanıyıp yaşayan bir kimsenin misyonerlerden korkmasına ya da çekinmesine hiç gerek yoktur. Genç nesillere doğru bir din eğitimi ve anlayışı verilirse hiçbir endişeye de mahal kalmayacaktır. İslam dînî doğru tanıtılırsa dînin elden gitmesini gerektirecek herhangi bir durum da söz konusu olmayacaktır. Bu tür sloganlarla meselelere yaklaşmak artık günüz dünyasında geçerliliğini yitirmiştir.

Kanaatimizce herkes samimi olduğunda ve elinden gelenin en iyisini yaptığında hiçbir olumsuz durumla karşılaşılmayacaktır. Zira arının her zaman bal yaptığı, akrebin ise zehir ürettiği unutulmamalıdır. Arı gibi bal üretmeyenlerin akreplerden şikayetçi olmaya hakları yoktur. Çünkü herkes görevini yapmaktadır. İnsanlığa şifa kaynağı olacak kaliteli balı üretmeyenlerin sadece zehir saçanları şikayetle yetinmeleri ve hiç bir şey yapmadan boş boş oturmaları, üstelik İslam karşıtı tavır ve duruşlar sergilemeleri bize pek ikna edici ve doğru görünmemektedir. Bir başka ifadeyle, üstün ahlâkî değerler ortaya koymayan ve dînini en güzel şekilde şahsında temsil etmeyenlerin sızlanmaya, dedikodu yapmaya, misyonerleri şikayet etmeye ya da suçlamaya hakları yoktur. (03.12.2010)

Dr. Ahmet Emin SEYHAN