Üstesinden gelinemeyen bir duygudan kurtulma zorunluluğu olmalı diye tanımlamak geldi içimden. Bu o kadar kuvvetli ki, kişi buna bir çözüm bulamadığından dolayı bu yolu seçiyordur herhalde. Bir üstaddan şöyle bişey okumuştum bi zamanlar, aklımda kaldığı kadarıyla yani tam cümleler olmayabilir ama. İnsan etkin bi sekilde kendini toplumdaki diger kişilere ve doğaya bağlayacak bir neden bulamazsa kendini kaybeder ve güdüleri de insan niteliğinden çıkmış olur, yani sakat bir yaratık olur. Evet anladığım kadarıyla böyleydi. Sürüye yani topluma uyumdaki basarisizliktir bir diğer adı. Umutsuzluk, korku, hayattan tad alamama, bezginlik ve ilerleyememe hepsi kişiyi intihara sürüklüyor. Bu bakımdan depresyonda olan arkadaşlarımızı iyi analiz edersek, bi nebze olsun yardım edebiliriz belki diye düsündüm su an. Uzatmayayım, kısaca düşüncem böyle.