İçi çok sıkılmış

Çok içi sıkılmış, yüzünden belli. Ne oldu kuzum, dedim. Anlattı bir sürü; kardeşiyle atışmalarını, sınav stresini, evde olmanın yorgunluğunu, arkadaş özlemini...uzun uzun anlattı. Yorum yapmadan, ‘ama şöyle yapsaydın’ demeden, anlayan bir yerden dinledim sadece. Başımla onayladım, elimle omzunu sıvazladım. Bitirdiğinde seni ferahlatacak bir kaç cümle söyleyebilirim dilersen, dedim. Söyle, dedi. Dedim; “Allah sıkıntı yaşadığın zamanlardan sonra seni ferahlatmıyor mu? Belini büken yükleri üzerinden kaldırmıyor mu? Başarılarını, yeteneklerini arttırmıyor mu? Her zorlukla birlikte karşına bir kolaylık çıkarmıyor mu? O zaman boş durmak yok, bir işi bitirdiğimizde başka işe geçeceğiz. Şeytan boş insanı sever. Zihnimizi de elimizi de boş bırakmayacağız. Ve içimiz her sıkıldığında elimizi kalbimize koyup Rabbimize derdimizi anlatacağız.” Anne yaa inşirah suresini okuyorsun, dedi gülerek)) E Peygamberimiz (sav) daraldığında Allah (cc) bu cümlelerle kalbine ferahlık vermedi mi hacım, başka hangi cümlelerle konuşayım sana dedim Ayetlerle konuşmayı çok seviyorum yaa, düşünsene Rabbinden alıntı yapıyorsun, tesiri garanti, daha ne


Hatice Kübra Tongar

Ekli dosyayı görüntüle 221