Herşey Eskir mi.

Herşey eskir mi?
Sevmek mesela, eskir mi?
Mutluluk eskir mi, alışmak eskir mi, ya kabullenmek?
Cevabını en iyi bildiğim şeyi söyleyeyim; kabullenmek eskitir, ama hiç eskimez. Alışmak da öyle, hep dipdiridir.
Mutluluk için aynı şeyi söyleyemem, dilimin ucuna kadar gelen ama bir türlü hatırlayamadığım bir kelime gibidir o. Yani hep çok geç kalan, kavuşunca eskimiş olan. Tıpkı şu avucumda duran yapraklar gibidir mutluluk. Yeşilken yüksek dalında erişilmez, avucuna doluşunca ise kurumuş...
Sevmekse, beyaz bir elbise gibi, saça düşmüş ak gibi, hem alışmak hem kabullenmek gibi eskimez bir şeydir...
Ne işim varsa içimin labirentlerinde, yine kayboldum işte, şimdi çık çıkabilirsen!
Tut ellerimden, çek çıkar, himmet et ey Sevgili.?

Halil İbrahim

“Hersey eskir!
Tıpkı az önce eskittiğimiz dakika gibi …” eFLm.

Yazarın cümle akışı ne kadar hoş. Sanki her cümle yerli yerinde , derli toplu gibi.

Herş şey eskir mi?

Eskitene sormak lazım,
Yüreğinizi, kalbinizi, ruhunuzu avuçlarına bıraktığınız kişiye sormak lazım.
Gönlüne ufkuna su serptiğiniz can'a bakmak lazım...
Ağaç bakımla yeşerir,
Bakım ağaca asırlık ömür verir,
Bakımı bıraktığınızda önce yapraklar, sonra dallar sonra gövde çürümeye başlar, en sonda kökler toprak olur gider. Geriye Bir zamanlar yemyeşil olan hatıralardan kalan, önümüzdeki kupkuru gerçeklik. Ya bir ateşe kor, yada toprağa gübre olur gider...
İnsanda öyledir..
Kalpte, huzurda, ruhta, mutlulukta, sevgide...
Kimin avuçlarına bıraktığınıza dikkat edin...