Yorum Herkes birbirinin aynısıydı

Uzun kollu gömlek giydim bu sabah, biraz yeşil nane, biraz peynir, birkaç zeytin yedim Allah ne verdiyse işte, ellerim ceplerimde yürüdüm sonra...

"Ne çok bankamatik var, ne çok market ve ne çok çöp kutusu!"

Saçlarını savuran neşeli kız çocuklarının yanından geçtim. Ağızlarından galiz küfürler duydum, hızlandım. Ellerimi ceplerimden çıkardım.

Ses tonu yeni kalınlaşmış erkek çocuklara rastladım. Duman altı olmuş bir umursmazlıkla küfürler savuruyorlardı.

Kol düğmelerini açıp gömleğimi katladım üç defa, daha da hızlı attım adımlarımı, iş yerine geldim.

Kız çocuk, erkek çocuk sahibi babalarla oturduk. Borsadan, son maçtan, hakemin gelmişinden geçmişinden konuştular. Ağızlarında galiz küfürler vardı ve şehadet parmaklarını esir almış izmaritleri somuruyorlardı, pis pis tütüp duran bir gariplikteydik...

Çiçekleri kurumuş, sonra da ateşe verilmiş bir bahçe gibiydi hayatlarımız. Boğucu ağır bir dumanın içinde kalmıştık, göz gözü görmüyordu. Parça tesirli bir bomba düşmüştü kalplerin orta yerine ve ben içimdeki hangi incinmişliğin yarasını saracağımı, kime koşacağımı bilemez bir şaşkınlıktaydım...

Ruhlar bir köle gibi itirazsız, farklı hayvanlara dönüşmüş gövdeleri taşıyorlardı sanki. Kimi pis bir domuzu, kimi korkunç bir köpeği, kimi obur bir gergedanı, kimi sinsi bir yılanı, kimi de herşeyi kemirme arzusunda iri bir fareyi taşımak zorundaydı...

Duramadım, kaçtım kelimelerin sığınağı cümlelere. Gömleğimin kollarını açtım, düğmelerini ilikledim yeniden. Ellerimi ceplerime emanet ettim, yavaş adımlarla yürüdüm bulvarlar boyunca, uzaklaştım...

Her adımda herkes birbirinin aynısıydı, ucuz bir kopyadan ibaretti herşey ve herkes!

"Ne çok bankamatik var, ne çok market, ne çok çöp kutusu ve ne çok sûret!"

Halil İbrahim Sert

"Bundan 100 yıl önce "Büyük insan toplulukları aynı şeye gulucek, aynı şeylere kızacak, kelimelerle ifade edecek..." Deselerdi kimse inanmazdı. Bizi o hale getirdiler." yazmıştı bir köşe yazısında. Gerçekten aynıyız. Birbirinin aynı hayatlar, birbirinin aynı küfürler....

Hased elbisesi giyinmiş güruh dolu sokaklar.

Herkes bir diğerinin tıpkısı olması gerekiyormuş gibi bir telaş içerisinde debelenip duruyorlar.

Biliyor musunuz şu Dubai çikolatasını dahi sırf şu güruha benzemek istemiyorum diye yemedim asla da tadına bakmayacağım. Bizleri bu tür yaşam seline körkütük bırakan zümreden nefret ediyorum.
Bırakın artık kendi iç sesine kulak kabartan nesil yetişsin hakikaten artık yeter!