Hadsizliğimiz asıl bizi yakacak.

Usulsüzlüğümüz, üslupsuzluğumuz, hadsizliğimiz asıl bizi yakacak. Yazmış ki “Gerizekalı (!) hayvanlar yanıyor tabii ki yardım isteyeceğiz!” Aynı üslupla yazmak benim edebime sığmaz. Ancak derim ki, keşke okuduğumuzu anlayabilsek. Yardım istenecekse istenir elbet, ülkeler birbirine yardım eder. Zaten ediyor da. Sen hesabında böyle bir şey paylaştığında diğer ülkeler bakıp “Ay Ayşe yardım istemiş, gideyim yardım edeyim” demeyecek herhalde. Diplomatik ilişkiler senin benim hesabım üzerinden yürümez. Ha illa paylaşım yapacaksan, kendi ülkenin yetkililerini etiketleyebilir, şikayette bulunacaksan yetkili mercilere yazabilirsin. Şu an orada yaşanan eksiklere, sıkıntılara nefes olmak için Akut’a, Afad’a, Kızılay’a ya da sahada çalışan insani yardım kuruluşlarına bağış yapabilirsin (ben bunu yapmaya çalışıyorum). Ya da imkanın varsa direk bölgeye gider çalışmalara katılırsın, gönüllü olursun. Şu tercihlerin hepsi birilerine help yazmaktan daha işlevseldir. Biri de “İnşallah sen ve çocukların yanarsın ateşlerde” yazmış. Ve bizden tanımadığı bir insana ve küçücük çocuklara beddua edebilen insanlığının doğaya ve hayvanlara üzülebilme kapasitesi olduğuna inanmamızı beklemiş. Fikirlerimizi ifade ederken üslubumuza ve sınırlara dikkat edelim derim ben. Sonra ettiğimiz laf, beddua başımıza döner altında kalıveririz.

Hatice Kübra Tongar