Gönlünüzü açacak birini bulamazsınız.

Bazen canınız sıkılır ve telefona sarılırsınız. Rehberi kurcalar; A harfinden başlar, Z harfinden çıkarsınız. Çok değerli dostların isimlerini görürsünüz. Ama hiçbirini aramak istemezsiniz. Gönlünüzü açacak birini bulamazsınız.

Evet, gönlünüzü açacak birini bulamamak zor olsa gerek yok! Rehberiniz dolu, dostlarınız çok ama açılacağınız birine telefon açamazsınız.

Aslında kendinize de açılamazsınız. İçinizde tutar, hislerinizi kontrol altında tutmaya çalışır, hiçbir şey olmamış gibi davranırsınız. Konuşmaz, tavır yapmaz, belli etmez ve şifreli bir kasada saklar gibi saklarsınız tüm duygularınızı...

Bazen kalabalık yığınlar içinde sessizce oturur, sessizce konuşur ve sessizce kalkarsınız. Sessizce düşünür, sessizce itiraz eder, sessizce hak verir ve sessizce küsersiniz...

Bazen gülersiniz ama yüreğiniz ağlıyordur. Gülmeniz, sadece ortama uyum sağlamak içindir. Hatta ciddi ciddi gülersiniz içiniz ağlarken. İçinizin ağladığını kimseye koz olarak vermek istemezsiniz.

Bazen kendinizi dünyada yok sayarsınız. Kimsenin sizin farkınızda olduğunu bilmenizi istemezsiniz. Sadece kafa sayımında varsınız ortamda. Ama kimse sizi görmez. Kimse sizi dinlemez, kimse size kulak vermez, kimse güldürdünüze gülmez. Varsınız ama yok hükmündesiniz. Çayınızı koyarlar, yerinizi ayırırlar ama kuru kalabalıktan başka bir şey değilsinizdir...

Murat Padak

Öyle...

Yüreğinizi açacak birini bulduysanız sakın bırakmayın ? ?
En büyük nimet

Kesinlikle öyle gönlümüzü açacak birini bulduk sanıp sonra kaybetmek...