Foruma hoşgeldin 👋, Ziyaretçi
Forum içeriğine ve tüm hizmetlerimize erişim sağlamak için foruma kayıt olmalı ya da giriş yapmalısınız. Foruma üye olmak tamamen ücretsizdir.
Fotograf Yorumlayalım 10 (1 Görüntüleyen)
- Konuyu Başlatan Zoe
- Başlangıç tarihi
Puan
113
Çözümler
12
- Katılım
- 3 May 2020
- Mesajlar
- 16,711
- Çözümler
- 12
- Tepkime puanı
- 44,990
- Puan
- 113
- Konum
- FK
- Web sitesi
- forumkalemi.com
Hocam aklımda iki resim de yorumlayacam 
Bu bizi epey zorlayacak gibi : )Hocam aklımda iki resim de yorumlayacam
Puan
113
Çözümler
12
- Katılım
- 3 May 2020
- Mesajlar
- 16,711
- Çözümler
- 12
- Tepkime puanı
- 44,990
- Puan
- 113
- Konum
- FK
- Web sitesi
- forumkalemi.com
Benimi bekliyorsunuz hepiniz
Resim ilk bakışta bana Milan Kundera'yı hatırlattı. Aslında Ruhların melezleşmesi dediğimiz şeyin resme yansımış hali bu... Şahsen bu tabloyu ben odamda bulundursaydım beni Ruh sağlığından yıllarca hastaneye yaptırabilirsiniz. Zaman kavramından soyutlardı beni bu resim. Kundera şöyle der: “Bu dünyada gençlik ve güzelliğin bir anlamı yoktu; birbirinin tıpatıp eşi, ruhları görünmez olmuş bedenlerle dolu uçsuz bucaksız toplama kampından başka bir şey değildi yaşadığımız dünya.”
Aslında Kundera Melez Ruhu tanımlarken tamda bu tablodan bahseder. Melez nedir?
Melez hem insanda hem bitki hemde hayvanlarda farklı cins ırk yada türün bir araya gelmesinden oluşan yeni bir tür. Yani İngiliz bir anne ile Peştu bir babanın doğan evladı Melezdir...
Peki Ruhun melezliği nasıl olur hiç düşündünüz mü?
Günlük hayatta, aydınlığa huzurla girer, güne heyecanla başlarsınız, sonra sokaklara bıraktığınızda krndinizi akşam ruh haliniz çökmüş, moral motivasyon sıfır, yada tersi....
İşte ruhun melezleşmesi her an başka ruhlara iç içe olma durumu ve acı ızdırap ile bir kaçış noktası arama mücadelesidir.
Bu resimde bana bunu hatırlatır. Zaman kavramının insan ruhu üzerinde melezleştirici bir etkisinde ruhun hal değişimi sürecinde çektiği azap ıstırap döngüsünğn zaman mefhumundaki yansıması...
Var olmakla yok olmak arasındaki evrimsel sürecin zaman tünelinde resme dökülmüş hali...
Resim ilk bakışta bana Milan Kundera'yı hatırlattı. Aslında Ruhların melezleşmesi dediğimiz şeyin resme yansımış hali bu... Şahsen bu tabloyu ben odamda bulundursaydım beni Ruh sağlığından yıllarca hastaneye yaptırabilirsiniz. Zaman kavramından soyutlardı beni bu resim. Kundera şöyle der: “Bu dünyada gençlik ve güzelliğin bir anlamı yoktu; birbirinin tıpatıp eşi, ruhları görünmez olmuş bedenlerle dolu uçsuz bucaksız toplama kampından başka bir şey değildi yaşadığımız dünya.”
Aslında Kundera Melez Ruhu tanımlarken tamda bu tablodan bahseder. Melez nedir?
Melez hem insanda hem bitki hemde hayvanlarda farklı cins ırk yada türün bir araya gelmesinden oluşan yeni bir tür. Yani İngiliz bir anne ile Peştu bir babanın doğan evladı Melezdir...
Peki Ruhun melezliği nasıl olur hiç düşündünüz mü?
Günlük hayatta, aydınlığa huzurla girer, güne heyecanla başlarsınız, sonra sokaklara bıraktığınızda krndinizi akşam ruh haliniz çökmüş, moral motivasyon sıfır, yada tersi....
İşte ruhun melezleşmesi her an başka ruhlara iç içe olma durumu ve acı ızdırap ile bir kaçış noktası arama mücadelesidir.
Bu resimde bana bunu hatırlatır. Zaman kavramının insan ruhu üzerinde melezleştirici bir etkisinde ruhun hal değişimi sürecinde çektiği azap ıstırap döngüsünğn zaman mefhumundaki yansıması...
Var olmakla yok olmak arasındaki evrimsel sürecin zaman tünelinde resme dökülmüş hali...
Benimi bekliyorsunuz hepiniz
Resim ilk bakışta bana Milan Kundera'yı hatırlattı. Aslında Ruhların melezleşmesi dediğimiz şeyin resme yansımış hali bu... Şahsen bu tabloyu ben odamda bulundursaydım beni Ruh sağlığından yıllarca hastaneye yaptırabilirsiniz. Zaman kavramından soyutlardı beni bu resim. Kundera şöyle der: “Bu dünyada gençlik ve güzelliğin bir anlamı yoktu; birbirinin tıpatıp eşi, ruhları görünmez olmuş bedenlerle dolu uçsuz bucaksız toplama kampından başka bir şey değildi yaşadığımız dünya.”
Aslında Kundera Melez Ruhu tanımlarken tamda bu tablodan bahseder. Melez nedir?
Melez hem insanda hem bitki hemde hayvanlarda farklı cins ırk yada türün bir araya gelmesinden oluşan yeni bir tür. Yani İngiliz bir anne ile Peştu bir babanın doğan evladı Melezdir...
Peki Ruhun melezliği nasıl olur hiç düşündünüz mü?
Günlük hayatta, aydınlığa huzurla girer, güne heyecanla başlarsınız, sonra sokaklara bıraktığınızda krndinizi akşam ruh haliniz çökmüş, moral motivasyon sıfır, yada tersi....
İşte ruhun melezleşmesi her an başka ruhlara iç içe olma durumu ve acı ızdırap ile bir kaçış noktası arama mücadelesidir.
Bu resimde bana bunu hatırlatır. Zaman kavramının insan ruhu üzerinde melezleştirici bir etkisinde ruhun hal değişimi sürecinde çektiği azap ıstırap döngüsünğn zaman mefhumundaki yansıması...
Var olmakla yok olmak arasındaki evrimsel sürecin zaman tünelinde resme dökülmüş hali...
Yorumlarını okumayı çok seviyorum
Puan
113
Çözümler
12
- Katılım
- 3 May 2020
- Mesajlar
- 16,711
- Çözümler
- 12
- Tepkime puanı
- 44,990
- Puan
- 113
- Konum
- FK
- Web sitesi
- forumkalemi.com
Bende kendimi okumayı çok seviyomYorumlarını okumayı çok seviyorum
Yeni resim bekliyoruz
Bende kendimi okumayı çok seviyom
Yeni resim bekliyoruz
Araştırmalarımız devam ediyor
Ellerini açarak yardım dileyen bu insan, yere saçılmış, çürüyen diğer bedenlerin son canlı halini temsil ediyor sanki...
Ölüm, her canlının mutlak sonu ama burada fiziksel ölümün ötesinde lanetli bir atmosfer tasvir edilmiş.
Ruhunu öldürenlerin cehennemi!
Biliyoruz ki ruh ölümsüzdür. O halde ölmeyeni öldürebilir miyiz?
Zombi diye adlandırılan fantastik bir korku öğesi vardır, herkes bilir. Hiçbir şey hissetmeyen, sadece açlık dürtüsüyle hareket eden yaşayan ölüler...
Aklıma Cranberries grubunun birkaç yıl önce kaybettiğimiz solisti D. O'Riordan'ın seslendirdiği Zombie şarkısı geldi... Genel olarak, savaşa sebep olan zalimlerin, kafalarının içinde zombi olduğunu haykırır şarkı. Bana göre, dünya hırsları uğruna ruhunu Şeytan'a satmışların metaforik anlatımıdır bir bakıma.
Peki ruhumuzu neden ve nasıl öldürürüz?
Ruh saftır. Güzeldir. İçimizdeki aydınlıktır. Yaşam enerjimizdir.
Daima iyiliği, doğruluğu ister, merhametli ve yücedir. Şeyh Galib'in dediği gibi, aslında bir binek olan bedenin sahibidir.
İşte vücut, arzularına teslim olduğunda, artık binek olmak istemediğini fark eder ve kendisine engel olmaya çalışan, ruhun sesi diyebileceğimiz vicdanı susturmakla isyana başlar...
Yaptığımız her kötülük, ruhumuza attığımız bir taştır ve bu darbe, onun sesi ve nefesi tamamen kesilene kadar devam eder.
Materyalist kaygıların ve bedensel arzuların boyunduruğu altına girmiş beden, ruhun kurallarından kurtulup özgürleştiğini zannederken aslında korkunç bir acının, yokluğun ve sefaletin içine düşer.
Ve insan, fiziksel ölümü sırasında ölmeyecekmiş gibi dünyaya sarılan bedeninin fani gerçekliğini anlar...
Zaman karşısında çürüyen etin, kemiğin, somutun gerçekliğini...
Ruhunu bir hiç uğruna nasıl katlettiğini...
Sonsuzluğunu kendi elleriyle nasıl ateşe attığını...
İşte bunu son anda anlayıp kollarını açarak yardım dileyen ama çoktan çürümeye başlamış birinin tasviridir bu resim.
Yaşanmamış bir ömrün sonu...
Sonra aklıma bunun tam tersini başarmış, nefsinin ağır karanlığından kurtulmuş, Abdullah Bergusi'nin dediği gibi "Yaşayan Şehit" olabilmişler geliyor...
Bir şehit gibi yaşamak, ölmeden ölebilmek, belki de gerçekten yaşamaktır. Ama bu, başka bir resmin hikayesi...
Ölüm, her canlının mutlak sonu ama burada fiziksel ölümün ötesinde lanetli bir atmosfer tasvir edilmiş.
Ruhunu öldürenlerin cehennemi!
Biliyoruz ki ruh ölümsüzdür. O halde ölmeyeni öldürebilir miyiz?
Zombi diye adlandırılan fantastik bir korku öğesi vardır, herkes bilir. Hiçbir şey hissetmeyen, sadece açlık dürtüsüyle hareket eden yaşayan ölüler...
Aklıma Cranberries grubunun birkaç yıl önce kaybettiğimiz solisti D. O'Riordan'ın seslendirdiği Zombie şarkısı geldi... Genel olarak, savaşa sebep olan zalimlerin, kafalarının içinde zombi olduğunu haykırır şarkı. Bana göre, dünya hırsları uğruna ruhunu Şeytan'a satmışların metaforik anlatımıdır bir bakıma.
Peki ruhumuzu neden ve nasıl öldürürüz?
Ruh saftır. Güzeldir. İçimizdeki aydınlıktır. Yaşam enerjimizdir.
Daima iyiliği, doğruluğu ister, merhametli ve yücedir. Şeyh Galib'in dediği gibi, aslında bir binek olan bedenin sahibidir.
İşte vücut, arzularına teslim olduğunda, artık binek olmak istemediğini fark eder ve kendisine engel olmaya çalışan, ruhun sesi diyebileceğimiz vicdanı susturmakla isyana başlar...
Yaptığımız her kötülük, ruhumuza attığımız bir taştır ve bu darbe, onun sesi ve nefesi tamamen kesilene kadar devam eder.
Materyalist kaygıların ve bedensel arzuların boyunduruğu altına girmiş beden, ruhun kurallarından kurtulup özgürleştiğini zannederken aslında korkunç bir acının, yokluğun ve sefaletin içine düşer.
Ve insan, fiziksel ölümü sırasında ölmeyecekmiş gibi dünyaya sarılan bedeninin fani gerçekliğini anlar...
Zaman karşısında çürüyen etin, kemiğin, somutun gerçekliğini...
Ruhunu bir hiç uğruna nasıl katlettiğini...
Sonsuzluğunu kendi elleriyle nasıl ateşe attığını...
İşte bunu son anda anlayıp kollarını açarak yardım dileyen ama çoktan çürümeye başlamış birinin tasviridir bu resim.
Yaşanmamış bir ömrün sonu...
Sonra aklıma bunun tam tersini başarmış, nefsinin ağır karanlığından kurtulmuş, Abdullah Bergusi'nin dediği gibi "Yaşayan Şehit" olabilmişler geliyor...
Bir şehit gibi yaşamak, ölmeden ölebilmek, belki de gerçekten yaşamaktır. Ama bu, başka bir resmin hikayesi...
Son düzenleme:
Puan
93
Çözümler
7
- Katılım
- 4 Tem 2020
- Mesajlar
- 679
- Çözümler
- 7
- Tepkime puanı
- 2,864
- Puan
- 93
Yasarken ,Güç ve ihtişamın,
Ölürken, Avuçların arasında gitmesi.
Et ve kemikten oluşan bir varligin,Sonsuz Güç ve ihtişamın karsisinda Acizligi.
Ölürken, Avuçların arasında gitmesi.
Et ve kemikten oluşan bir varligin,Sonsuz Güç ve ihtişamın karsisinda Acizligi.