Demokrasiden Memnun Olmayan İlk Kuşak: Milenyum Kuşağı

İngiltere'de Cambridge Üniversitesi'nin yaptığı kapsamlı bir araştırmada, dünya genelindeki demokrasilerde yaşayan milenyum kuşağının, yönetim sistemlerinden geçmişteki tüm kuşaklardan daha çok memnuniyetsiz olduğu sonucuna varıldı.

İngiliz Times gazetesinde yayımlanan araştırma, "milenyum kuşağı" diye tarif edilen ve 1981-1996 yılları arası doğumlu, şu anda 20'li ve 30'lı yaşlarını süren yaklaşık 5 milyon kişiyle yapıldı.

Çalışmaya göre milenyum kuşağı, demokratik kurumlara, anne ve babalarıyla, büyükanne ve babalarının aynı yaştayken duyduğundan daha az güven duyuyor.

Demokrasiye güvendeki çöküşün, özellikle İngiltere, ABD ve Avustralya'daki "Anglo-Sakson Demokrasileri'nde görüldüğü ancak aynı yönde eğilimlerin Latin Amerika, sahra altı Afrika ülkeleri ve Güney Avrupa'da da söz konusu olduğu" belirtiliyor.

Çalışmanın Başyazarı, Cambridge Üniversitesi Demokrasinin Geleceği Vakfı'ndan Roberto Foa, "Bu, küresel düzeyde 20'li ve 30'lu yaşlardakilerin, çoğunlukla demokrasiden memnun olmayan, bilinen ilk kuşak" dedi.

'Otokratik alternatifleri destekledikleri anlamına gelmiyor'

Çalışmada yer verilen 2,3 milyar kişinin yaşadığı ülkelerde 1,6 milyon kişi ya da her 10 kişiden 7'si bir kuşaktan diğerine, demokratik kurumlardan tatminin azaldığı ülkelerde yaşıyor.

Dr. Fao, bunun seçmenlerin otokratik alternatifleri desteklediği anlamına gelmediğini, sistemlerinin kendi işlerine yaramamasından öfkeli olduklarını belirtti.

Rapora göre, büyüyen eşitsizlik nedeniyle genç İngilizler'de de demokrasiye destek azalıyor.

1973'te 30 yaşındaki İngilizlerin yüzde 54'ü demokrasiyi tatmin edici buluyordu.

İkinci Dünya Savaşı sonrası doğan kuşak ise 10 yıl sonra 30'lu yaşlarına girdiğinde oran yüzde 57 oldu.

1965 ve 1980 arasında doğan X kuşağında bu oran yüzde 62'ye ulaşırken, milenyum kuşağında yüzde 48'e geriledi.

Artık herşeyden beklentimiz daha fazla olduğundan olabilir mi?

Geçmişle kıyasladığımızda o dönem tam bir despotizim, hukuksuzluk ve adaletsizlikler, sömürü düzeniyle dünya yönetiliyordu. Her despozimden kurtuluş, her hak ve özgürlük meşalesi yandığında insanlar kazanımları için mutlu olur ve umut beslerlerdi. Geldiğimiz milenyum çağı sözde demokrasinin en üst seviyesini yakaladık ama dünyada adaletsizlik gözyaşı, ölümler hukuksuzluk ve despotizim de okadar daha fazlalaştı. O dönemde her bir meşale umut ışığıydı ve daha fazlası için daha fazla demokrasi diye bağrılırdı, şimdi nekadar çok demokrasi okadar çok sönen meşale anlamına geliyor.

Birleşmiş milletler dediğimiz kurum bile az gelişmiş ülkelerin sömürü alanı olması için çanak tuttuğu bir dönemde hangi demokrasiden mutlu olacaz.
Seçilmişler için adalet, seçilmişler için özgürlük diyen bir düzende unut ışığımı kalır.

Aranızda devlet memuru ol aynalar bu dünyada nasıl herşeyin gün begün zorlaştığına daha yakından tanıktırlar...