-
- Katılım
- 1 May 2020
-
- Mesajlar
- 17,186
-
- Çözümler
- 1
-
- Tepkime puanı
- 47,346
-
- Puan
- 113
Bazı insanlar gerçekten tam bir insan sarrafı. İşte bir örnek:
Abdullah b. Mesud (r.a.) şöyle dedi:
"İnsanları övme ya da yerme konusunda acele etmeyin. Çünkü bugün hoşunuza giden bir şey gördüğünüz kişide yarın hoşunuza gitmeyen bir şey görebilirsiniz. Bugün hoşunuza gitmeyen bir şey gördüğünüz kişide yarın hoşunuza giden bir şey görebilirsiniz." (Beyhakî, Şuabu'l-îman, 8/519 (6177)
Allah Resûlü'nün (s.a.v.) en güzide sahabîlerinden olan Abdullah b. Mesud'un şu sözü, onun ne kadar insan sarrafı olduğunu, insan davranışını ne kadar güzel tahlil ettiğini gösteriyor. Bu sözden almamız gereken pek çok hisse var.
Çoğu zaman insanlara dair değerlendirmelerimizde acelecilik yanlışına düşeriz. Bazen bir insanı tek bir davranışı ile göğe çıkarırken, sonra tek bir davranışı ile yerin dibine sokarız. Oysa peygamberler hariç hiç bir insan masum ve günahsız değildir. Her insanın iyi ve kötü huyları, davranışları olduğu gibi her insanın hayatında bazı değişimler de söz konusudur. Dün kötü olan birisi daha sonra kendisine çeki düzen vererek iyi hale gelebilir. Ya da dün iyi olan birisi bugün yoldan çıkabilir.
Kaldı ki bizler bazı davranışları "iyi" ya da "kötü" diye değerlendirirken de çoğu zaman tarafsız ve sâlim bir kafayla düşünmek yerine o anki duygu durumumuz, ihtiyaçlarımızdan hareketle değerlendirme yaparız. Mesela maddi açıdan sıkıntıda olduğumuz bir esnada biri bize iyilik yapsa onu adeta kanatsız bir melek gibi görürüz. Birisinin herhangi bir davranışında bozukluk görsek sanki bütün davranışları öyle imiş gibi değerlendiririz.
Kötü olduğuna hükmettiğimiz bir kimsenin bir gün hiç ummadığımız bir anda farklı yönlerini keşfettiğimizde daha önce o kişiye dair yanlış düşündüğümüz için kendimizden utandığımız olmuştur. Yine iyi olduğunu zannettiğimiz bir kimsenin gerçek yüzünü gördüğümüzde hayal kırıklığına uğradığımız ve "meğer ben ne kadar da safmışım" diyerek kendimize kızdığımız da çok olmuştur.
Oysa insanlar ne melektir ne de şeytan. Biz sanki farklı mıyız? Başkalarını değerlendirirken kendimizi niçin değerlendirme dışı tutuyoruz.
Öyle ise bir konuda karar verirken "tek bir davranışı ya da huyu esas alma" yanlışına düşmemeliyiz. O kişinin bütün davranışlarını göz önünde bulundurmalıyız.Kendi subjektif değerlendirmemizi esas almak yerine o kişi hakkında başkalarının lehte ve aleyhte kanaatlerini dikkate almalıyız.
Rabbimiz bizleri insanlar hakkında acele karar vererek hayal kırıklığı ya da utanç yaşamaktan muhafaza eylesin. Duygularımıza kapılarak değil akl-ı selim ile hareket etmeyi nasip eylesin.
(Soner Duman/18.Muharrem.1445/05.Ağustos.2023/Cumartesi)
Abdullah b. Mesud (r.a.) şöyle dedi:
"İnsanları övme ya da yerme konusunda acele etmeyin. Çünkü bugün hoşunuza giden bir şey gördüğünüz kişide yarın hoşunuza gitmeyen bir şey görebilirsiniz. Bugün hoşunuza gitmeyen bir şey gördüğünüz kişide yarın hoşunuza giden bir şey görebilirsiniz." (Beyhakî, Şuabu'l-îman, 8/519 (6177)
Allah Resûlü'nün (s.a.v.) en güzide sahabîlerinden olan Abdullah b. Mesud'un şu sözü, onun ne kadar insan sarrafı olduğunu, insan davranışını ne kadar güzel tahlil ettiğini gösteriyor. Bu sözden almamız gereken pek çok hisse var.
Çoğu zaman insanlara dair değerlendirmelerimizde acelecilik yanlışına düşeriz. Bazen bir insanı tek bir davranışı ile göğe çıkarırken, sonra tek bir davranışı ile yerin dibine sokarız. Oysa peygamberler hariç hiç bir insan masum ve günahsız değildir. Her insanın iyi ve kötü huyları, davranışları olduğu gibi her insanın hayatında bazı değişimler de söz konusudur. Dün kötü olan birisi daha sonra kendisine çeki düzen vererek iyi hale gelebilir. Ya da dün iyi olan birisi bugün yoldan çıkabilir.
Kaldı ki bizler bazı davranışları "iyi" ya da "kötü" diye değerlendirirken de çoğu zaman tarafsız ve sâlim bir kafayla düşünmek yerine o anki duygu durumumuz, ihtiyaçlarımızdan hareketle değerlendirme yaparız. Mesela maddi açıdan sıkıntıda olduğumuz bir esnada biri bize iyilik yapsa onu adeta kanatsız bir melek gibi görürüz. Birisinin herhangi bir davranışında bozukluk görsek sanki bütün davranışları öyle imiş gibi değerlendiririz.
Kötü olduğuna hükmettiğimiz bir kimsenin bir gün hiç ummadığımız bir anda farklı yönlerini keşfettiğimizde daha önce o kişiye dair yanlış düşündüğümüz için kendimizden utandığımız olmuştur. Yine iyi olduğunu zannettiğimiz bir kimsenin gerçek yüzünü gördüğümüzde hayal kırıklığına uğradığımız ve "meğer ben ne kadar da safmışım" diyerek kendimize kızdığımız da çok olmuştur.
Oysa insanlar ne melektir ne de şeytan. Biz sanki farklı mıyız? Başkalarını değerlendirirken kendimizi niçin değerlendirme dışı tutuyoruz.
Öyle ise bir konuda karar verirken "tek bir davranışı ya da huyu esas alma" yanlışına düşmemeliyiz. O kişinin bütün davranışlarını göz önünde bulundurmalıyız.Kendi subjektif değerlendirmemizi esas almak yerine o kişi hakkında başkalarının lehte ve aleyhte kanaatlerini dikkate almalıyız.
Rabbimiz bizleri insanlar hakkında acele karar vererek hayal kırıklığı ya da utanç yaşamaktan muhafaza eylesin. Duygularımıza kapılarak değil akl-ı selim ile hareket etmeyi nasip eylesin.
(Soner Duman/18.Muharrem.1445/05.Ağustos.2023/Cumartesi)