Ateş/kesilsin ama ilgi kesilmesin!
Gökhan Özcan, Gazze ateşkesinin insanları rehavete sürüklemesinin tehlikelerini anlatırken. ateşkes sürecinde Gazze'yi gündemde tutmanın önemini aktarıyor.
Gökhan Özcan / Fokusplus
Ateş Kesilsin Ama İlgi Kesilmesin!
Siyonist zulüm tamamen ortadan kalkmış olmasa da ilan edilen ateşkes Gazze’nin nefes almasını sağladı. Ancak ateşkesin kalıcı olacağından hemen hiç kimse emin değil; olmamak da gerekiyor zaten. Ateşkes ilanının ardından İsrail güçleri yer yer vahşice saldırılarına devam ettiler. Şunu biliyoruz ki İsrail yönetimi kana doymuş değil, Siyonist planı buldukları ilk fırsatta bir kere daha devreye sokabilirler. Bunu akılda tutmak lazım mutlaka.
Geçen 15 ay Filistin topraklarında tarihin gördüğü en ağır, en acımasız insanlık suçları işlendi. Hem de bütün insanlığın gözü önünde… Gün gün, saat saat, dakika dakika… Filistinli kardeşlerimiz başta Gazze olmak üzere birçok bölgede ağır zulümlere uğradı, kelimenin tam anlamıyla bir soykırıma maruz bırakıldılar. İsrail güçleri havadan ve karadan yürüttüğü saldırılarla çoluk çocuk demeden binlerce insanı hiç gözünü kırpmadan katletti. 50 bine yakın insan şehit oldu, bunun birkaç katı insan da ağır yaralar aldı. Şehirler, hastaneler, ibadethaneler, okullar, oyun bahçeleri ve sayısız konut tarumar edildi. Gazze’de altyapının yüzde 90’ı tahrip edildi. Gazzeliler aylarca içecek su, yiyecek ekmek bulmakta çok büyük zorluklar yaşadılar. Bebekler açlıktan ve soğuktan hayatlarını kaybetti. Bütün bu zorluklara karşılık Filistin’in yiğit insanları topraklarını terk etmediler, mücadeleden geri durmadılar ve haklı davalarından vazgeçmediler.
“Unutulan soykırım tekrarlanıyor”
İşin seyri zaten biliniyor, bunları hep birlikte yaşadık ve süreç boyunca Gazzelilerin yardımına koşamadığımız için de kahrolduk. Burada süreci kısaca hatırlatmaktan muradım, ateşkes fikrinin zihinlerde uyandırabileceği kısmî ferahlama duygusunun kalıcı bir unutkanlığa dönüşmemesi adına bir vurguda bulunmak… Çünkü böyle bir gevşeme ve rahatlama ihtimali var maalesef… İsrail daha önce de Filistin halkına karşı pek çok affedilmez cürüm işledi ve üstünden biraz zaman geçince biz bu cürümleri hep unuttuk. Gazze’de son 15 ayda yaşanan her şeyde bizim bu unutkanlığımızın da bir payı var mutlaka.Bu defa unutmamak, bu kahırlı sürecin hafızamızda küllenip gitmesine izin vermemek zorundayız. Gazze’nin şanlı direnişinden bize düşen bir insanlık hissesi yok, bu süreci yüzümüz yere eğik geçirdik. Şimdi artık üstümüze düşeni yapmamız, meseleyi canlı tutmaya devam etmemiz gerekiyor. Zalimi mahkum etmeyi, İsrail’in canice suçlarını haykırmayı bırakmamalıyız. Siyonist sermayenin etki alanındaki medya her şeyi unutturmak için sistematik çalışmalar yürütecektir. Bu oyuna gelmemek, bu zulümleri işleyenlerin suçlarını örtbas etmelerine izin vermemek için, geçen 15 ay boyunca yaptığımız gibi ulaşabildiğimiz her araçla konuyu gündemde tutmak ve uyanık kalmak şart.
Her şeyi hükümetlerden bekleyerek bu meseleyi canlı tutmayı başaramayız, tek tek hepimiz bu cephedeki yerimizi korumalıyız. Gazze yeni çağın belki en büyük yarası ama en kritik dönüm noktası olarak daima hatırda tutulmalı… Kötülerin iyilerin arasına karışmasına asla izin verilmemeli. Devletler elbette ellerini taşın altına koymalı ve dünyanın geleceğinde bu türden zorbalıklara yer bırakılmaması için tedbirlerini almalı. Ancak toplumsal alanda bu davanın sürdürülmesi belki çok daha önemli. Başta sivil toplum kuruluşları olmak üzere her oluşum bu süreçte görevini yerini getirmeli. Gazze’nin kalabalık gündemin içinde gerilere düşmesine mani olunmalı. Gazze’de yaşananların sadece Gazze’nin meselesi olmadığı şuuru zihinlere kazınmalı. Medyanın, entelektüellerin, sanatçıların, popüler kişiliklerin Gazze hassasiyetini kaybetmemesi çok önemli.
Bununla beraber, Gazze’nin (Gazze derken bütün Filistin topraklarını kastediyorum elbette) acil ihtiyaçları öne alınmak şartıyla bölgede ihtiyaç duyulan ne varsa bir an önce el birliğiyle temin edilmeli ve bu cefakar insanlara sürekli biçimde ulaştırılmalıdır. Gıda ve ilaç konusunun aciliyeti var. Ateşkes ilanından sonra yardım tırlarının şehre girişi hepimizi sevindirdi. Ancak Gazze yeni baştan kurulması gereken bir şehir, bütün hayati yapıları yerle bir edildi. Acilen yaralıların ve hastaların tedavisi için gereken sağlık kurumları önce geçici, sonra kalıcı biçimde inşa edilmeli. Şehirdeki yıkıntılar tahliye edilmeli, yollar onarılmalı, altyapı ayağa kaldırılmalı. Konut ihtiyacı had safhada, bütün imkanlar seferber edilerek çocuklar okullarına döndürülmeli. Gereken moral destek işin ehli gönüllülerce bu mazlum insanlara verilmeli. Şehitlikler, çağın şahitleri olarak en çarpıcı şekilde tanzim edilmeli.
Mutlaka öne çıkanlar, meşaleyi taşıyanlar, hayatını bu işe adayanlar olacaktır. Ancak herkes tek tek üzerine düşen sorumluluğu taşımayı da bilmeli. “Çok üzülüyoruz ama elimizden bir şey gelmiyor” diyen herkes için görev zamanı, artık herkes Gazze için gerçekten bir şeyler yapabilir. Hem maddi hem manevi olarak…
Gazze için ne yapılabilir?
Gazze ile sürekli ve en dinamik şekilde dayanışma cephesinde hazır ve nazır olmalıyız. Şehitlerin mirası olan bu aziz davayı bütün insanlıkla paylaşmalı, safları genişletmeliyiz. Kötülerin, zalimlerin ve kirli işbirlikçilerinin yaptıklarının cezasını çekmesi için duyarlılığı yaymalıyız. Elimizdeki her imkanı seferber ederek Gazze’nin yeniden ayağa kalkması için çalışıp didinmeliyiz. Zulme sermaye olan her türlü ticari ürün, şirket ve yapıyı boykot etmeye inatla devam etmeliyiz. Ve bir daha böyle aciz bir durumlara düşmemek için geleceğe çok yönlü olarak hazırlanmalı, bulunduğumuz yerde elimizden ne geliyorsa gücümüzü tahkim etmek, şuurumuzu canlı tutmak için yaptığımız her işin hakkını vererek çalışıp çabalamalıyız.Kıymetli vakitlerimizi boş işlerle doldurmak üzere kurulmuş pek çok tuzak var günümüzde. Bu tuzaklar bizi kazanmamız gereken haslet ve donanıma erişmekten uzak tutuyor. Hassasiyetlerimizi soğutuyor, bizi incir çekirdeğini doldurmayacak şeylerle meşgul ediyor. Bu da yetmiyor, aramıza mesafeler açıyor, bizi birbirimize düşürüyor. Bunları iyi düşünmek zorundayız. Zorundayız çünkü bize bu kötülükleri edenler bunları en ince detayına kadar düşünüyor, bu kötülük senaryolarıyla sistemler, oyunlar, stratejiler kuruyorlar.
Yine de suçun büyüğü bizde, bu tuzaklara düşmemek için gereken hiçbir gayreti göstermedik, güçlü olamadık, şuurumuzu koruyamadık. Gazze’de toz duman biraz yatışınca yine aynı gaflet ve uyuşma haline geri döneceksek, bu defa acziyetimiz çok daha ölümcül olacaktır, bunu aklımızdan çıkarmayalım.